Bednaar

OK dzięki - odpuszczam na razie forum, zarobiony jestem, sprawdzę innym razem.

A bez Tidala da radę? PS. Ale numer, chyba mam dziwne uszy

Dobrze, że nie słucham tego na Tidalu Nie mam tego nawet na CD, po prostu mp3 320 kbps (zripowane z CD za pomocą Exact Audio Copy), ale szumu nie słyszę. Wszystko jest perfect: dynamika, barwy dźwięków ale przede wszystkim przestrzeń.

Własnie to też chciałem przekazać, dając za przykład płytę nagraną 60 lat temu. Z tą różnicą, że można zdegradować nawet najwyższą jakość realizacji poprzez niski bitrate. Niestety, ale od 60 lat nie dokonał się żaden postęp (pod względem jakości dźwięku) w zakresie rejestracji i masteringu. Oponentom proponuję zapoznać się z płytą Persuasive Percussion.

Właśnie dostałem informację, że jest dostępny nowy wzmacniacz słuchawkowy od Nostromo: Tanatos, następca Valentine. Podobnie jak większość wzmacniaczy budżetowych, w tym SAP-2, jest oparty na TPA6120. Ma też dość podobne dane techniczne. Więcej szczegółów: http://nostromo.audio/pl/wzmacniacze-sluchawkowe-przedwzmacniacze/15-headamp-tanatos.html

Czy naprawdę jakość muzyki Hi-Res jest jakimś postępem w porównaniu z tradycyjnie zrealizowanym stereo na sprzęcie analogowym? Posłuchajcie sobie tej płyty z 1959 roku: Persuasive Percussion - zagrana przez Terry Snyder and the All Stars, a zrealizowana przez Enoch Light - jedno z pierwszych nagrań stereo, zatem w studio aż do przesady korzystano z wszelakich efektów przestrzennych. Idealna płyta do testowania sprzętu, a jednocześnie budząca zwątpienie w technologię Hi-Res. Inny przykład: do jednego z numerów Audio dołączono kiedyś sampler wytwórni Naim Records. Całość nagrana na żywo na analogowym dwuśladowym magnetofonie szpulowym firmy Nagra za pomocą dwóch mikrofonów AKG z 1978 roku. Realizacja tej płyty bije na głowę wszystko, co do tej pory słyszałem poza wspomnianą Persuasive Percussion.

Nie porównywałem, ale SAP-2 sam w sobie jest analityczny. Jego barwa (jasny/ciemny) będzie zależeć od źródła i od samych słuchawek, bo jest neutralny.

Głównie chodziło mi o rozbieralne wtyki, na dobrą sprawę Prolink byłby dla mnie OK, jakby miał odpowiednie wtyki. PS. miałem do czynienia z IC Atlas za 800 zł. Z Klotzem LaGrange też (ten niestety mocno degradował dźwięk). Przy kupnie IC przyjmuję zasadę: primum non nocere.

Też mam i też jestem zadowolony, w porównaniu z Prolink Exclusive lepsza góra, reszta (bas, średnie, przestrzeń) na podobnym poziomie. Plus rozbieralne wtyki - można naprawić w razie potrzeby. Kiedyś miałem Ixos 104 (teraz to chyba XHA203) - też polecam. Używany: https://allegro.pl/oferta/ixos-104-7884324769

Jeszcze pytanie - który to konkretnie model Holdegrona? Ja miałem starą wersję modelu podstawowego, jeszcze bez hebelkowego wyłącznika (który jest też w SAP-2), wyłącznik był w potencjometrze wzmocnienia.

A jaki miałbym interes w tym, żeby Twój wyrób szykanować? Jestem zwykłym użytkownikiem, nawet nie audiofilem, po prostu fanem dobrej muzyki, który też zwraca uwagę na jakość brzmienia. Holdegron zdecydowanie gra bardziej punktowo i precyzyjnie, w SMSL są wybrzmienia, bas się snuje - co mi bardziej odpowiada. Pewnie Holdegron bardziej pasuje do słuchawek o innym brzmieniu, cieplejszym i bardziej plastycznym - jak Sennheiser HD650, co zresztą wyraźnie piszesz na swojej stronie. Mam AKG K530, które same z siebie mają tendencję do punktowego grania i H1 po prostu im nie służył, dużo lepiej zgrywają się z SMSL. Może zwykli użytkownicy - tacy amatorzy jak ja - nie powinni w ogóle przedstawiać swoich opinii na temat sprzętu, bo zawsze będą to opinie subiektywne?

Prowadzę zajęcia na łódzkim Uniwersytecie Medycznym i my u nas w Zakładzie sami układamy program naszych zajęć, oczywiście są odgórne zalecenia, których się trzymamy, ale są one dość ogólne. Dodatkowo prowadzę przedmiot fakultatywny, który sam zaproponowałem i jest on w 100% mojego autorstwa. Nie mamy więc żadnej styczności z koncernem farmaceutycznym. Zaś co do podejścia lekarzy do pacjenta - tu się zgodzę, na szczęście są też ludzcy lekarze, dobrze jest mieć zaufanego lekarza rodzinnego, który nas prowadzi przez całe życie, czasem jeżeli ktoś cierpi na chorobę przewlekłą - dobrze jest tez być pod opieką lekarza-specjalisty, który też od lat zna rozwój naszej choroby. W ogóle świat medyczny powoli zmierza do medycyny spersonalizowanej, opartej na nowoczesnych testach genetycznych, tudzież immunochemicznych, dzięki czemu można idealnie dostosować terapię do konkretnego pacjenta - niestety nie wiem, czy w Polsce już jest to możliwe, na pewno w Niemczech - oglądałem program w TV na ten temat. Wiedzę na temat, jak dostosować leczenie do konkretnych wyników badań czerpie się tam z potężnych komputerów, które przechowują dane z publikacji naukowych z całego świata - gdyż pojedyncza publikacja nie jest w stanie nam wskazać metody leczenia, dopiero ich ogromna liczba (tysiące!) - stąd pole do popisu dla bioinformatyków, którzy obsługują takie serwery. Sam na własną rękę - o ile czas pozwala - dokształcam się w kierunku bioinformatyki, ale raczej bawię się w dokowanie molekularne, tzn. modelowanie w trzech wymiarach, jak zmienia się trzeciorzędowa struktura białka po przyłączeniu małego liganda (tzn. jakiejś substancji chemicznej o stosunkowo małej masie cząsteczkowej, jak to jest w przypadku większości leków).

Homeopatia na autyzm - brawo, pokażę to mojej żonie - pracuje jako terapeutka z dziećmi chorymi na autyzm. Homeopatia to pseudonauka, nie ma czegoś takiego jak "pamięć wody". W składzie jednego z "leków" homeopatycznych było napisane, że substancja czynna jest tak mocno rozpuszczona, iż w danej objetości wydaje się mało prawdopodobne, by była tam chocby jedna cząsteczka tej substancji. Oczywiście za efekt terapeutyczny rzekomo odpowiadało owo zjawisko "pamięci wody" Wyleczenie po leku hompeopatycznym (czyli wodą z cukrem) to po prostu łut szczęścia i przypadkowa koincydencja - po prosto organizm sam poradził sobie z chorobą, dodatkowo zadziałał też zbawienny efekt psychiki, czyli wiara w to, że ten "lek" działa - słowem placebo. Równie dobrze można było dać tej osobie wodę z solą, powiedzieć że to bardzo silny lek dlatego tak paskudnie smakuje Przypadki wyleczenia po lekach homeopatycznych potwierdzają tylko fakt, że sfera psychiczna ma ogromny wpływ na nasze zdrowie - przecież inne neuroprzekaźniki wydzielane są w czasie depresji, a inne w momentach euforii (endorfiny). Zaś co do zbawiennego wpływu na autyzm - po prostu krewni osoby autystycznej w okresie leczenia wykazywali większa zainteresowanie tą osobą, wierzyli ze "lek zadziała" i zmieniły się ich interakcje z osobą chorą. Dla autystów bardzo ważne jest odpowiednie podejście bliskich, ciągła praca z nimi - wtedy można złagodzić objawy tej choroby. Znam sprawę z relacji mojej żony.

Ale na tym polega rozwój całej nauki od tysiącleci. Na tym polega nauka: 95 % pracy to porażki a 5 % sukces (przy dobrych wiatrach). Pracuję w nauce od 20 lat, w jakiś sposób próbuję się przyczynić do rozwoju wiedzy na temat chorób, ale nie jest to łatwy kawałek chleba i wymaga przede wszystkim odporności psychicznej, bo w moim fachu porażki to codzienność. Trzeba też krytycznie podchodzić do swoich wyników. Sprzeczności w wynikach badań naukowych to normalka. Nawet publikacje na temat przedmiotu moich obecnych badań zawierają sprzeczne wyniki i wnioski. Taki stan rzeczy wymaga po prostu weryfikacji przez zastosowanie dodatkowych, alternatywnych podejść eksperymentalnych (nie mylić z medycyna alternatywną ). Jak ktoś chce ryzykować - ma prawo wyboru, efekty leczenia metodami medycyny alternatywnej obdarzone są ogromnym stopniem randomizacji, tzn. albo masz farta i się wyleczysz, albo masz pecha i dołączą się komplikacje. Ewentualnie jest jeszcze leczenie wodą z cukrem i efekt placebo - patrz homeopatia