By
KaszaWspraju
Umarł król, niech żyje król? Król combo dac/amp.
Questyle CMA 600i vs. Questyle Twelve.
Od razu do konkretów. Bluetooth 5Ghz i wejście 4,4 mm BAL !!! Sam fakt tych dwóch dodatkowych funkcjonalności przemawia znacząco na korzyść modelu “dwanaście”. Dodatkowo mamy przełączniki “gain control” na spodzie urządzenia. Zaleca się by były ustawione na low(wszystkie 4) przy podłączeniu IEM. Pstryczek BIAS na froncie, a co on robi cytuję: “which is like driving a super sport car, just imaging the car is set to "RACE" mode ( Sport Plus or Sport Response mode), and its engine is running at the ultra-high speed, and the rapid shift together with a strong grip is enough to conquer you and give you great satisfaction. “
Jeszcze dwa małe pstryczki na tylnym panelu przy wyjściach sygnału: “Fix-Adj”, “Studio 20dBu - Standard 14dBu”. To wszystko w tym samych rozmiarach co CMA 600i. Wisienką na torcie jest pilot który robi coś więcej poza kontrolą głośności. Pięć do zera dla “nowego” w ofercie Questyle. Widać że założeniem konstruktorów było, by 12 ma robić wszystko i być centralnym urządzeniem w torze audio-video, raczej biurkowym niż pod telewizorem czy na stoliku między kolumnami.
Whole Device
· Finish：Black | Golden
· Chassis Materials: special CNC tooled Aluminum
· Dimension: 12.99”（330mm）[ W ]×7.87”（200mm）[ D ]×1.38”（55mm）[ H ]
· Working Status: Pure Class A
· Voltage：100-120V or 220-240V，the voltage is switchable.
· Power Consumption: 17W
DAC+Headphone Amplifier Section
- Outputs:
4.4 mm balanced headphone jack
4PIN balanced headphone jack
6.35mm headphone jack
- Max Output Power(Po):
247mW @ 300Ω; 900mW @ 32Ω(6.35mm headphone jack)
825mW @ 300Ω; 2W @ 32Ω (balanced headphone jack)
- THD + N:
0.00070% @Po=100mW, 300Ω
0.00167% @ Po=50mW, 32Ω
- Frequency Response:
DC-20kHz(+0, -0.4dB)@0dBFS, 24Bit, 192kHz
DC-80kHz(+0, -3dB)@0dBFS, 24Bit, 192kHz
- SNR: 112dB, non-weighting
DAC+Pre-Amp Output Section
- USB Type B Input:
Support 44.1kHz-384kHz/16Bit-32Bit PCM and DSD Native DSD64, DSD128, DSD256, as well as DSD64, DSD128, DSD256 of DoP format
(Note: support Win XP, Vista, Win7, Win8, Win10 and Mac OS)
- Digital Input & Output:
SPDIF input and output, Optical input, AES/EBU input
Support 44.1kHz-192kHz/16Bit-24Bit PCM
- Pre-Amp & DAC Section:
Balanced XLR x1 pair, unbalanced RCA x1 pair
STANDARD 14dBu: XLR: 5.084V RCA: 2.549V
STUDIO 20dBu: XLR: 8.887V RCA: 4.475V
THD+N@STUDIO 20dBu: XLR: minimum at 0.00085% RCA: minimum at 0.00115%
SNR: XLR:>112dB RCA:> 109dB (non-weighting)
(Note: FIX/ADJ: Fixed Output Mode or Adjustable Output Mode of the pre-amp.)
Zatańczymy?
Tyle różnic. Czy ten nokaut w pierwszej rundzie będzie miał znaczenie? Czy Twelve obroni się też dźwiękowo przed CMA600i? Broni się, ale to inny styl. Twelve to lżejsza waga, agresywniejsza, skupiona, walczy na małej przestrzeni. 600i to bardziej zrównoważony zawodnik. Jego ciosy ważą trochę więcej, dłużej są wykonywane, a porusza się po całym ringu.
Już na wstępie dwunastak może się pochwalić lepszą kulturą pracy, nie brumi cichutko jak mój 600i. Poprawiono też inbalans przy bardzo niskiej głośności. W sumie skupię się na różnicach między opisywaną dwójką bo też dużo ich łączy.
Twelve od razu wydaje się jaśniejszy, ostrzejszy i bardziej dynamiczny. Wszystko dlatego, że dźwięki krócej wybrzmiewają i są silniej akcentowane na pierwszy sygnał. Do tego scena jest węższa niż w CMA600i. Daje to nam więcej informacji i lepszy wgląd w nagranie. Dodatkowo mamy bliższe wokale, szczególnie wyczułem to w męskich partiach. Holografia jest bardziej czytelna. Tracimy jednak trochę przestrzeni i powietrza, efekty 3D na scenie. Dwunasta brzmi silną kreską ale już bez tak mocnego wypełnienia. Sześć-setka gra za to równiej, luźniej i barwniej, z delikatnie lepszym wypełnieniem. Wybrzmiewanie dźwięków też jest dłuższe. Niczego nie narzuca, ale nie ma tak rzeczowych informacji z nagrania. Dla jednych to nuda.
Daft Punk - Human After All przyjemniej się słuchało na dwunastce, a w utworze Robot Rock
kiedy wchodzi wokal, był bardziej oczywisty niż na 600i, gdzie trzeba było przenieść uwagę na ten aspekt. Za to wszędzie tam gdzie liczy się przestrzeń i barwa, wracałem myślami do sześć-setki.
Bas prowadzą tak samo fantastycznie. Najnowszy sprzęt z oferty Questyle nie podbił go, a akcent na pierwszy sygnał pomaga w niektórych gatunkach. Czuć ten impakt. Za to 600i troszkę dłużej będzie go wygrywał, z lepszą masą w środku i dłuższym finiszem.
Słychać że sprzęty wyszły spod ręki Questyle, ale zostały inaczej zestrojone. Mocy zdaje się mają po równo, grają czysto i spójnie. Dość muzykalnie. Takie połączenie obecnej szkoły strojenia urządzeń, z japońską precyzją i delikatną tęsknotom za starym analogowym, ciepłym graniem.
Takich jak nas dwóch to nie ma ani jednego, powiedział trzeci.
Domyślam się czemu dwunastka na ostatnim AVS wywarła tak pozytywne wrażenie. W takich gwarnych warunkach jej sygnatura bardzo pomagała słuchawką. Questyle CMA Twelve to pazur i wyraźniejsza informacja. CMA 600i to dojrzałość i lepsza przestrzenność. Trzeci z braci CMA 400i za to stawia na zabawę. Reszta aspektów brzmienia, opisywanej dziś dwójki, to ta sama klasa. Fajnie, że Questyle ma/miał w ofercie trzy wyróżniające się Combo DAC/AMP, a każde gra w inny charakterze.
PS.
Wajcha BIAS - ja nie usłyszałem żadnej różnicy, bez względu w jakiej pozycji była ustawiona.
By KaszaWspraju