Arthass

@bachankas, ja nic nie mniemam. Jedynia zakładam, że jak toś potrafi sklecić z 32 liter alfabetu zdanie (nawet czasami złożone), to bierze za nie odpowiedzialność, w jakimkolwiek sensie byłoby ono odebrane

Wykracza, jeśli np. skłania do introspekcji i spoglądnięcia na REALNY świat z innej perspektywy. Wtedy poza funkcją rozrywki, jest czymś więcej. Jeśli zmienia w nas coś wewnętrznie - to mamy do czynienia już ze sztuką.

Biorę za to odpowiedzialność.

Biorąc pod uwagę, że emocje i przeżycia z dzieciństwa są często powodem zachowań, postaw i problemów towarzyszących w dorosłym życiu, Małą Syrenkę, Króla Lwa, czy WALL-E również uważam za coś więcej niż bajki. Czasem taki szok zetknięcia się z dziełami uwalniającymi duszone emocje z dzieciństwa potrafi wiele zmienić w postrzeganiu siebie nawet w dorosłym życiu. W każdym z nas tak naprawdę siedzi dziecko z odległych lat, tylko niektórzy starają się wyprzeć to ze świadomości stwierdzeniami typu "dziecinne", "dziecinada", głównie dlatego że boją się konfrontacji z tym co gdzieś w sobie zagrzebali i starają się o tym zapomnieć.
Trochę o samym temacie "wewnętrznego dziecka", żeby tutaj nie produkować się na obszerny temat, w miejscu które nie jest do tego przystosowane:

Tutaj również autor ociera się mocno o ten temat (co dla mnie - w kontekście mentalnym - oznacza termin dziecko), więc też wato posłuchać:
 

Oczywiście, to jest poruszenie tematu z jednej z wielu stron, bo ciężko udzielić jednoznacznej odpowiedzi na pytanie bardzo luźno dotykające wielu kompleksowych zagadnień, których ja i wielu innych ludzi tak czy inaczej nie rozumie i pewnie nigdy nie zrozumie kompletnie. Jeśli ktoś oczekuje naukowej, jednoznacznej odpowiedzi, na nienaukowe, niejednoznacznie brzmiące pytanie dotyczące sfer emocjonalnych, to takiej odpowiedzi nie otrzyma, chyba że właśnie pytanie retoryczne mające na celu w głównej mierze zasianie negacji podbudowanej niejednoznacznością tematu.
[/forum.mp3store psychology mode off]