Apple iPod shuffle 4g

[Zopsesen]

W tym tekście opowiem nieco o jednym z niewielu odtwarzaczy, które nie były nawet projektowane tak, by stać się multimedialnymi zabawkami. Odtwarzacz muzyczny służący tylko i wyłącznie do odtwarzania muzyki to dziś rzadkość. Czymś takim jest jednak niezmiennie już od 8 lat model shuffle firmy Apple. Przyjrzyjmy się jego czwartej odsłonie.

 

iPod ma bardzo malutkie rozmiary i wagę. Można go bez problemu przypiąć do słuchawek nausznych i zapomnieć, że on tam w ogóle jest. W porównaniu do trzeciej generacji, tutaj mamy dostępną tylko wersję z pamięcią 2GB. Obudowa dalej wykonana jest z metalu, który tym razem jest na całej swojej powierzchni matowy, dzięki czemu nie widać na nim aż tak bardzo rys. Dobrą wiadomością jest to, że powróciły guziczki w ilości wystarczającej, by obsługiwać wszystkie funkcje grajka nawet wtedy, gdy podpięty jest do słuchawek bez pilota.

 

Brak ekranu nie jest straszny. Mamy możliwość tworzenia list odtwarzania, gdzie nic nie stoi na przeszkodzie, by jeden plik znajdował się jednocześnie na kilku z nich. Komunikaty głosowe ułatwiają nawigację po utworach i listach. Pozwalają też dowiedzieć się, jaki jest aktualny poziom naładowania baterii. Jeśli wrzucimy grajka do kieszeni, możemy zablokować klawiaturę, aby przypadkowe wciśnięcie któregoś z przycisków nie popsuło nam odsłuchu. To naprawdę świetne rozwiązania, których zabrakło chociażby w cowonie e2.

 

Nie słyszałem nigdy, aby shuffle sprawiał komuś jakiekolwiek problemy. Nie zawiesza się, bateria nie zużywa się po kilku miesiącach użytkowania, nie boi się upadków, niezależnie od poziomu głośności nie pojawiają się też żadne zniekształcenia dźwięku ani charczenie. Produkt Apple po prostu działa tak, jak ma działać. To zaleta, którą docenia się dopiero po doświadczeniach z mniej dopracowanymi konstrukcjami.

 

Jabłko brzmi jasno. Bardzo. Czego byśmy na nim nie słuchali, nabiera zwiewnego charakteru. Zdecydowanie nie jest to granie, które zapewni odpowiednie dociążenie słuchawkom, które nie są basowymi potworami. Jestem przyzwyczajony do brzemienia audeo i v-jays spod p3, więc tutaj naprawdę brakowało mi niskich partii. To, co zapamiętałem jako potężne wibracje, z iPoda jest zaledwie eterycznym mruczeniem. Skąpe niskie tony stworzyły jednak sprzyjające warunki dla zaprezentowania pozostałej części pasma. Dźwięk zdecydowanie nie jest brudny – jest krystaliczny. Nie znaczy to w żadnym wypadku, że coś kłuje. Co to, to nie! Góra nawet na słuchawkach takich, jak v-jays, jest bardzo przyjemna. Średnica to zdecydowanie mocna strona tego maleństwa. O szumach możemy zapomnieć, ale na pewno nie zapomnimy o szczegółach nagrań w tym paśmie. Na zaskakująco szerokiej scenie obecny jest prawdziwy ogrom subtelnych smaczków, które wraz z wokalami po prostu nas bombardują.

 

Czwarta generacja szufelki w końcu stała się godnym następstwem dla zaprezentowanej 5 lat wcześniej białej paczki gum do żucia. Nie tylko posiada voice over z 3g, przyciski i klips z 2g, ale w końcu nie ustępuje pierwszej generacji w tym, co najważniejsze w odtwarzaczu muzyki, czyli jakości dźwięku. Śmiem twierdzić, że to jak dotąd najlepszy shuffle pod każdym względem. No… może 3g była ładniejsza, ale kupowanie iPoda jako biżuterii to już przesada.

 

Czy kupiłbym tego grajka drugi raz? Na pewno nie do słuchawek, które teraz mam. Z v-jays jest po prostu zbyt jasno i zwiewnie. Świetna ergonomia, szeroka scena i niesamowita ilość szczegółów nie rekompensują mi klimatu, który gdzieś… uleciał.

[el-polako]

Czy ten iPod bd dobry w połączeniu z SoundMagic'ami PL11?

[Play]

może być si