MatusP

A Fostex PM 0.4 N? Wprawdzie 800zł, więc już lekkie szaleństwo, ale mam wrażenie, że są bardziej (częściej?) chwalone od Behringerów. Słucham przede wszystkim jazzu i zależy mi na głośnikach o raczej "spokojnej" charakterystyce,. Detalicznością też nie pogardzę - moje główne słuchawki to Superluxy HD668B. PS. - Już myślałem, że doczepiłem się do niewłaściwego tematu, ale zorientowałem się, że ja przecież też mam zewnętrzną kartę

Behringer ms40?

Dołączę się do pytania. Szukam zestawu 2.0 który mógłbym powiesić na ścianie (więc solo6c odpadają). Strefa, w której będę słuchał muzyki to nie dalej, niż 2m od nich, więc monitory jak najbardziej. Podłączyłbym je do Yulonga U100. Cena to kilkaset złotych - dokładnej granicy nie dam, bo jeśli np. za 800zł zaproponujecie coś, co zwali mnie z nóg, to mogę się zastanowić (choć raczej więcej niż 500zł wolałbym nie wydawać).

Gry czsem też powstają z pasji i determinancji stworzenia czegoś unikalnego i to właśnie te tytuły przede wszystkim możemy zaliczyć do sztuki. Ich udział w liczbie wszystkich gier jest znikomy i znacznie niejszy niż procent rzeczywiście ambitnych filmów, ale ich istnieniu nie można zaprzeczyć. Zaliczyłbym do tego grona np. Silent Hill, Planescape: Torment (Black Isle pewnie całkiem charytatywnie tego nie robiło, ale po dziś dzień nie grałem w nic, co zrobiło by na mnie większe wrażenie), czy przygodówki takie, jak Syberia.

Nie no bez przesady, gry to nie jest żadna sztuka, fakt zrobione przez człowieka lecz to nie jest sztuka. Za niedługo ludzie będą mówić ze wytwarzanie kibli to tez jest sztuka. Gry komputerowe mają dawać ludziom rozrywkę, w jakiś sposób ich uczyć, nie nie możemy nazywać tego sztuką, bo to już graniczy z myśleniem abstrakcyjnym. Takie jest bynajmniej moje zdanie. Wg twojej definicji sztuką nie jest także kinematografia bo potrafi "tylko" sprawiać przyjemność i poszerzać horyzonty. Literatura w sumie też nie. Ciekaw też jestem, co masz przeciwko myśleniu abstrakcyjnemu - czy od zwierząt nie odróżnia nas właśnie to, że mamy potrzeby wyższego rzędu, że tworzymy kulturę, że MYŚLIMY?

Żadnych trików - po prostu każda kojelna warstwa w trybie krycia "Lighten"

I o to właśnie chodzi - ale uwierz mi, że takiego światła nie uzyskasz bez tych 8 źródeł światła (tz znaczy jednego, ale jak gdyby przekopiowanego 8 razy) Tak wyglądał proces twórczy: http://strobox.com/object/12096

jedna lampa błyskowa z gridem, 8 zdjęć posklejanych w postprodukcji:

Plus wszystkie inne filmy autorstwa ThePianoGuys.com

Yulong D100 za 1500zł lub matrix mini-i za jakiś tysiąc. Pierwszy lepszy od HDP, drugi, podobny. Ale to tylko plotki.

Chodzi u o stopień kompresji - im wyższa cyfra, tym wyższy, a tym samym plik ma mniejszy rozmiar. Poniewż jest to kompresja bezstratna, to nie występuje jakikolwiek uszczerbek na jakości, za to odtwarzanie takiego pliku wymaga więcej mocy obliczeniowej. Jeśli odtwarzacz jest przeznaczony jest do FLAC 0-8, to znaczy, że odtwarza każdy możliwy flac.

"Gdzie mnie z tą siekierą, Gienek!" Live at Pompeii. Wcześniej Dave Brubeck - "Time Out" i "Tribute to Miles" z m. in. Hancockiem i Shorterem.

Dzisiaj przyszły. CAL! jeszcze dzielnie się bronią i napewno zostaną, ale Philipsów już chyba słuchać nie będę. W ramach recenzji wkleję zdjęcie pokazujące moje wrażenia w pierwszych minutach odsłuchu (pozowane, ale starałem się być wiarygodny):

Dodam dwa bardzo leciwe albumy, które, pomimo blisko 50 lat na karku, brzmią nie gorzej od współczesnych płyt jazzowych (w każdym razie nie drastycznie). Są to dobrze wszystkim znane "Astigmatic" Kwintetu Komedy i rejestracja koncertu trio Ornette'a Colemana na Golden Circle (w dwóch częściach). Gdyby ktoś powiedział mi, że to płytki z ostatniej dekady byłbym skłonny w to uwierzyć i dać realizacji solidną 3+. Jasne, nijak to się ma do "szóstkowych" ECMów, ale jak na swoje czasy ich jakość jest ponadprzeciętna.