Piątek upłynał mi pod znakiem niezłej rozkminy, którą sam sobie zgotowałem, ale za to jest sie czym podzielić w klubie Hifimana. Temat nie jest nowy, ale pandemia i różne związane z nią ograniczenia zmusiła mnie do szukania problemów tam gdzie ich teoretycznie nie ma. Tak właśnie konczą żywot zastępy forumowych królików gdy wywołuje się wilka z lasu.
Tym razem nieodpowiedzialnie postanowiłem przyjrzeć się jednym z moich ulubionych słuchawek, wieloletniemu królowi lokalnej dżungli, czyli Hek'om.
Na ich temat krążą różne opinie, również w tym wątku. Ten kto słuchał miał okazje wyrobić sobie własną. Dla mnie są to jedne z najlepszych słuchawek jakie stworzono choć przyznaje, że nieidealne.
Początki obcowania z nimi bywają trudne, Heki potrafią przytłoczyć człowieka swoim charakterem. Sam potrzebowałem około 3 miesięcy na sychronizację, zanim przestałem porównać je do innych słuchawek, a zacząłem inne słuchawki do nich, jak do swego rodzaju referencji. Przynajmniej w kilku aspektach.
Dla wyjaśnienia najbardziej ujmuje mnie w nich detaliczność z jaką podają dźwięki składające się na muzykę. Można to robić jeszcze lepiej, co też czyni wiele elektrostatów, ale to troche inna forma, pomijająć już pozostałe wady tego typu słuchawek, które nigdy nie pozwoliły mi się z nimi jakoś specjalnie zaprzyjaźnić. Druga sprawa to unikalna, trójwymiarowa scena, która zaskakuje słuchacza nader często. Pierwsza i druga cecha najczęściej przytłacza ludzi mających pierwszy kontakt z tymi słuchawkami, bo zamiast pozwolić im na odprężający seans, zmuszach ich gałki oczne do bezwolnego skakania po oczodołach w różnych kierunkach, próbując nadążyć za dźwiękami nadchodzącymi zewsząd ;). Nie wchodzę tutaj w dyskusję czy zawsze ta scena jest naturalnie budowana i czy wszystkie instrumenty są zawsze tam gdzie być powinny, bo by to stwierdzić musiałbym znać rozmieszczenie poszczególnych źródeł podczas nagrania, ustawienie względem nich mikrofonów i jeszcze na dodatek inwencję twórczą realizatora. Zatem zostawmy temat, ja tą bogatą formę prezentacji Heków po prostu uwielbiam. Pomijając omówione sprawy, Heki mają dosyć spójną równowagę tonalną pomiedzy poszczególnymi pasmami co w słuchawkach grających tak szczegółowo nie tak często się zdaża. Mają tez swoje wady, które przez lata prowokowały mnie do dalszych poszukiwań. Zbyt wygładzoana średnica, sprawiała, że szukałem słuchawek dającyh więcej mięsa i takiego zwyczajnego brudu który, sprawia że każdy z wokali damskich ma swój zupełnie odrębny charakter. Z innych spraw Heki dostarczają dosyć poteżny dół, z porządnym zejściem, ale brak tam faktur, jakie możnaby znaleźć np w Empyreanach czy D8000. Nie ma też impactu w midbasie jakiego bym oczekiwał od słuchawek które mógłbym wykorzystywać do słuchania DnB czy innych agresywnych gatunków muzyki. Można go znaleźć za to bez problemu choćby w Fostexach TH900 czy Dharmach D1000 a nawet tanich Meze 99 Classic.
Tutaj należałoby narysować grubą kreskę, która brzmi "Heki v1 i Heki v2". Nieco ponad rok temu pojawiły się jednak nowe Heki, wersja SE, z którą jednak było mi nie po drodze. Miałem zamiar się im przyjrzeć na AVS 2019, ale nie ogarnąłem z wystarczającym wyprzedzeniem, że przesuneli impreze o tydzeń i booknąłem loty na wakacje właśnie w tamtym terminie. Nie są to też słuchawki nazbyt popularne na forum, giełdach stąd się z nimi siłą rzeczy mijałem. Hifiman od momentu wprowadzenia SE zaoferował wymiane zarówno wersji v1 jak i v2 na SE za odpowienio 1500 i 1000 zielonych. Kuszące, ale taka kwota piechotą nie chodzi, zwłaszcza wydana w ciemno, bo jak porównać jedne do drugich? Tu niejako zataczam koło poprzez pandemie, która sprawiła, że siedząc w domu zacząłem szukać dziury w całym, spoglądać każdegmu królikowi głęboko w oczy i prowokując kolejne wydatki. Kolej przyszła na Heki... Ryzyko ryzykiem, ale większa skuteczność i możliwość łatwego napędziania, unifikacja kabli z Meze 99/Sony MDR Z1R, nowa gwarancja, sprawiły, że strach zajrzał królikowi w oczy Upgrade zakupiłem już 2 tygodnie temu, ale coś mi nie dawało spokoju i postanowiłem podjąć próbe ściągnięcia Heków SE do testów, zanim kurier odjedzie z moim v2. Była to trudna próba siły mojej woli, bo z jednej strony już zapłacone, a z drugiej nic się nie dzieje w tej sprawie. Dzięki naszemu ukochanemu Mp3 Store udało się ściągnąć SE i w piątek wpuściłem je do zagrody co by się zakumplowały z resztą gromady. Początkowo króliki się uśmiechały do siebie przyjaźnie, a mnie zeleżało głownie na testach Heków V2 do SE, bo szkoda czasu skoro po wymianie miałbym je na codzień. Przyznaje, że spodziewałem się oczywistego upgradu we wszystkich wymiarach, zgodnie z tym co mówia głownie zagraniczne recenzje i odczucia gostków mających obie te pary w testach u siebie. Sprawa wygląda jednak zgoła inaczej. Pewnym utrudnieniem są różne wtyki 2.5 mm w wersji V2 vs 3.5mm w SE. Eliminuje to możliwość wykorzystania tych samych kabli. Doszedłem zatem do wniosku, że jedyny test jaki ma sens to użycie kabli fabrycznych w obu przypadkach. W takiej konfiguracji SE zaznacza swoją przewagę w kilku względach. Pierwsza sprawa, są jeszcze bardziej detaliczne Dla mnie to woda na młyn, więc ucieszyłem się niezmiernie. Przyznaje, że liczyłem także na poprawki w aspektach, o których pisałem na początku i się nie zawiodłem. Średnica w wersji SE nabrała większego kolorytu i wypełnienia. Wokale mają więcej masy i niczego im już nie brakuje. Głosy operowe wciąż potrafią wyjść bardzo wysoko, tak, że aż ciarki przechodzą po plecach, ale bez straty jakiejkolwiek kontroli. Tam nigdy nie będzie charczenia czy wyjścia poza skalę. Kolejną poprawką jest bogatszy w faktury najniższy skraj pasma. Można odsnieść wrażenie, że na uszy napiera także większe ciśnienie akustyczne, przy zachowaniu tego samego poziomu głośności. Tutaj należałoby wspomnieć o kolejnej trudności w testach pomiędzy tymi modelami. Wyższa skuteczność w SE sprawia, że trzeba gałkę przekręcić w lewo gdy się do nich przesiadamy. Na szczęście Cayin HA-300 ma skokowy potencjometr i różnica w skoku jest spora. Wystarczyło zatem raz się pochylić nad tym tematem i potem regularnie skakać o stałą wartość przy zmianie słuchawek. Wracając do sedna sprawy i bolączek Heków v2, impact midbasu również został poprawiony, wydaje mi się, że także dzięki większej skuteczności. Dynamika uderzeń jest wyższa, są bardziej soczyste, dając większą frajdę, choć umówmy się do TH900 to jeszcze jest daleko.
Niestety (a w tym przypadku na szczęście, o czym za chwile), w życiu audiofila nie jest lekko. Mógłbym na tym zakończyć wywód i zapewne by się tak stało, gdyby nie to, że sytuacja nie jest do końca różowa. Otóż to co rzuca się dosyć szybko w uszy to zmiana układu i wielkości sceny jaka nastąpiła w SE. Grają one o wiele bardziej bezpośrednio, dosadnie. Dzięli czemu liczba detali i ich podkreślenie jest większe. Żebyśmy mieli jasność, gdy pisze większe podkreślenie nie mam tu na myśli niuansów. Te detale mają po prostu wyraźnie większą bryłę, są lepiej zaznaczone, a przy tym te które wcześniej były niesłyszalne, nagle pojawiąją się jako nowe, artefakty których wcześniej nie dostrzegałem. Bardziej bezpośrednie granie wyniknęło z przybliżenia sceny. W V2 pomijająć trójwymiarowość, można jednak stwierdzić, że generalnie większość dzwięków dochodzi do nas z przodu, czyli siedzimy w fotelu przed źródłami. W SE ten dystans się zaciera i słuchawki zaczynają grać bliżej, niejako w głowie. Rozmiar samej sceny, pomijając głębokość zawęża się. Już nie jest tak szeroko jak w V2. To jednak wada, zwłaszcza jeśli ktoś zabiera Ci część tego co już miałeś i jeszcze karze za to zapłącić. Niezły klin w głowie, jak zawsze coś za coś. Wymieniać czy cancel upgradu? Na tych dywagacjach spędziłem kolejne 2 godziny próbując naprawić SE lampami i kablami, których troche jednak mam. Niestety nic nie pomagało, aż do momentu gdy looknąłem na Finale D8000 Pro które też goszczą u mnie przez chwilę. Nie wpadłem na to od razu, ale mają one zupełnie nowy kabel, za który producent życzy sobie kilka klocków. Ma on charakterystyczne wtyki z czymś na kształt krzyżyka do zakręcenia w gniazdach Finali. W zasadzie są to jednak zwykłe 3.5mm wtyki, takie jak we Hekach SE.
W akcie desperacji zestawiłem je ze sobą. I tutaj w sumie mogłem swoje testy rozpocząć na nowo. To jest absolutna synergia. O ile moim zdaniem ten kabel niewiele pomaga D8000 Pro :P, o tyle Heki dostają kopa jak by wciągnęły dwie krechy mety. Po pierwsze wraca scena, w sumie do takiego poziomu jak w V2. Po drugie, jest więcej róznego planktonu, detali. Jeszcze bogatsze faktury w dolnym paśmie, że aż zacząłem porównywać z Empyreanami. Tutaj nie jestem jeszcze przekonany co do zwycięstwa, ale o wiele bardziej otwarta góra w Hekach przeciąga line na ich strone. V2 w tym momencie poległy w sumie na wszystkich frontach, choć nie ma możliwości sprawdzić co by im dał kabel od Finali. Gościnne Finale D8000 Pro graja przy Hekach SE jak by miały kawałek koca położonego od wyższej średnicy w górę, choć trzeba im oddać, że bronią się nieźle w pozostałych obszarach mając inna prezentacje i grając na większym planie. Szybkie testy z resztą gromady wypadły delikatnie mówiąc korzystnie dla SE, choć L5000 jeszcze nie pojedynkowałem, czekając na odpowiednie dla nich lampy. Heki SE z kablem od Final grają potężnym, naturalnym, dźwiękiem od którego ciężko jest się oderwać. Nie ma tutaj sztucznego efekciarstwa, choć ilość informacji dźwiękowej jeszcze bardziej przytłacza niż w wersji V2. Szybka przesiadka na inne słuchawki jest delikatnie mówiąc trudna i wymaga odczekania przynajmniej te kilka minut by ochłonąć i podejść do dalszych testów z dystansem. Oczywiście pewnie też nie do końca potrafię zachować dystans do swoich jeszcze świeżych wrażeń, ale dzisiaj katuje tą konfiguracje drugi dzień z rzędu i nic sie nie zmieniło. Na pewno nie jest to jednak koniec porównań choć co trzeba powiedzieć jasno, w króliczej zagrodzie doszło do gwałtownej eskalacji niechędzi, a wreszcie przemocy. Coś jak wtedy gdy na mocno zakrapianym weselu, po północy, jeden z gości pana młodego obrazi przy wszystkich jego świeżo upieczoną żonę...
