Skocz do zawartości
WIOSENNA PROMOCJA AUDIO 11.03-04.04.2024 Zapraszamy ×

All that Jazz


jupiterpm

Rekomendowane odpowiedzi

Jak miałem 15 lat to też słuchałem free. Póżniej z tego wyrosłem, podobnie jak większość zdolniejszych muzyków jazzowych, których wtedy słuchałem. Z free jest jak z dodekafonią - fajnie, że było i można to nadal twórczo wykorzystać, ale jeszcze lepiej, że się skończyło. Ten koncert jest "genialny" i sztuka i artyści i w ogóle. Jakby grali wieczór poźniej to znowu by było "genialnie" i w ogóle, mimo, że 95% nut by zmienili. To wyjątkowo zdolni ludzie muszą być. Taki cienias jak Chopin to podobno miesiącami poprawiał swoje improwizacje. A Lutosławski III Symfonię to męczył 11 lat. 

Edytowane przez bendezar
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Panie i panowie, dziś Międzynarodowy Dzień Jazzu, a tu nikt nic? Powinniśmy sypać hitami!

Ostatnio ktoś mnie zapytał o ulubione pięć albumów i... nie mam, nie wiem, nigdy nie próbowałem tworzyć takiej listy. Ale wiem, że jednym z pierwszych kawałków jazzowych, który mnie trzepnął, chwycił i do dziś trzyma jest Work Song. Proste, chwytliwe i jazzowe.

 

 

W dniu 29.04.2020 o 10:00, zdzichon napisał:

łączyłem sobie to co zapodałeś isłucham słucham, bardzo dobre, ale nie, jak zwykle przy tego typu dżeziemusiały wejść solóóóóówki. Jezu jak ja nienawidzę długich solówek, a już solówki na kontrabasie to zawsze dla mnie było absolutne kuriozum. Zdecydowanie dla nielicznych smakoszy.

 

Ha, ha. Rozwaliłeś system. A czymże jest istota jazzu jak nie solówką, czyli improwizacją na bazie tematu? Nawet w jazzie nowoorleańskim wszyscy grali solówki. Nie lubisz solówek, to nie słuchaj jazzu.  

  • Like 3
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Na koniec Międzynarodowego Dnia Jazzu kilka propozycji z mojej strony

 

 

 

 

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

16 godzin temu, Rotgut napisał:

Panie i panowie, dziś Międzynarodowy Dzień Jazzu, a tu nikt nic? Powinniśmy sypać hitami!

Ostatnio ktoś mnie zapytał o ulubione pięć albumów i... nie mam, nie wiem, nigdy nie próbowałem tworzyć takiej listy. Ale wiem, że jednym z pierwszych kawałków jazzowych, który mnie trzepnął, chwycił i do dziś trzyma jest Work Song. Proste, chwytliwe i jazzowe.

 

 

 

Ha, ha. Rozwaliłeś system. A czymże jest istota jazzu jak nie solówką, czyli improwizacją na bazie tematu? Nawet w jazzie nowoorleańskim wszyscy grali solówki. Nie lubisz solówek, to nie słuchaj jazzu.  

 

Toteż nie słucham :) a jeśli już to tylko tą wersję która powstawała jako ilustracja filmów noir.

Edytowane przez zdzichon
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Godzinę temu, zdzichon napisał:

Toteż nie słucham :) a jeśli już to tylko tą wersję która powstawała jako ilustracja filmów noir.

I masz absolutną rację. Frank Zappa mówił , że "większość jazz'u to rzeczy jeszcze mniej wartościowe niż cała ta rozwrzeszczana komercja. Ale pozostaje ta ogromna objętościowo mniejszość, w której masz całe spektrum muzyki XX wieku - każdy znajdzie coś siebie, bo kryje się tam wiele piękna. A sam proces odkrywania czegoś dla siebie jest niezwykle ekscytujący.

Godzinę temu, zdzichon napisał:
17 godzin temu, Rotgut napisał:

Ha, ha. Rozwaliłeś system. A czymże jest istota jazzu jak nie solówką, czyli improwizacją na bazie tematu? Nawet w jazzie nowoorleańskim wszyscy grali solówki. Nie lubisz solówek, to nie słuchaj jazzu.  

 

No i to jest właśnie problem . Wszyscy grali, a niewielu potrafi. W większości przypadków to nie jest żadna wariacja na temat, tylko ogrywanie skal i akordów, które z tematem to tak średnio mają coś wspólnego, poza metrum i harmonią. Bawienie się tematem, mikotematami, pojedyńczą frazą, tworzenie nowych melodii i to jeszcze w taki sposób, żeby improwizacja miała początek, rozwinięcie, zakończenie, logikę konstrukcji, żeby pojawiały się różnego rodzaju napięcia, które będą rozładowywane albo i nie - o to już nie jest "hop i siup" i nawet nie wystarczy być geniuszem, żeby wyszło. Bo kiepski dzień, bo zespół nie nadąża , albo idzie w innym kierunku. Jeśli przyjmuje się ten sposób pracy, trzeba liczyć się z tym, że w większości powstaną "muzyczne śmieci". A jeszcze w większości to nie żadni geniusze tylko zwykli rzemieślnicy. 

P.S.

Nie znam się i to tylko moja opinia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

6 godzin temu, bendezar napisał:

No i to jest właśnie problem . Wszyscy grali, a niewielu potrafi. W większości przypadków to nie jest żadna wariacja na temat, tylko ogrywanie skal i akordów, które z tematem to tak średnio mają coś wspólnego, poza metrum i harmonią. Bawienie się tematem, mikotematami, pojedyńczą frazą, tworzenie nowych melodii i to jeszcze w taki sposób, żeby improwizacja miała początek, rozwinięcie, zakończenie, logikę konstrukcji, żeby pojawiały się różnego rodzaju napięcia, które będą rozładowywane albo i nie - o to już nie jest "hop i siup" i nawet nie wystarczy być geniuszem, żeby wyszło. Bo kiepski dzień, bo zespół nie nadąża , albo idzie w innym kierunku. Jeśli przyjmuje się ten sposób pracy, trzeba liczyć się z tym, że w większości powstaną "muzyczne śmieci". A jeszcze w większości to nie żadni geniusze tylko zwykli rzemieślnicy. 

 

Od razu widać, że masz podejście wychodzące ze szkoły europejskiego grania klasycznego. Bo improwizacja jazzowa to nie żadna wariacja w pojęciu klasycznym, nie ma żadnego podręcznikowego założenia, że ma być wstęp, rozwinięcie, dramatyczne narastanie aż do climaxu i rozwiązania. Od jazzu modalnego bodajże nie ma też obowiązku trzymania się pierwotnego tematu. W improwizacji najcenniejsze (dla mnie, ale się nie znam) jest odejście od narzuconej wyjściowo ścieżki i otwarcie na zaskoczenie, które może być, ale nie musi. A ty jako słuchacz albo cieszysz się, podążając za drogą muzyka, nie antycypując jak w muzyce klasycznej, ciągu dalszego, albo odpadasz. Oczywiście w normalnym graniu większość wspiera się ogranymi chwytami, ale nawet ich stosowanie nie zmienia tego, że masz radość obcowania z zaskoczeniem i poczuciem wolności... 

ps. nie skończyłem kropką, bo mógłbym napisać więcej, ale to nie jest ten moment. :) 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Cała muzyka opiera się na budowaniu i rozładowywaniu napięć, inaczej jest nudna, albo cytując klasyka "można ją  porównać do filmu w którym występują tylko dobrzy bohaterowie".

Skoro improwizacja nie musi nawiązywać do tematu, to po co temat. Żeby można coś zagrać unisono? A może nie musi, bo tak jest łatwiej? W końcu przez cały okres kształcenia ogrywamy II-V-I na wszelkie możliwe sposoby. Nie zrozumiałeś mojego zarzutu. Ja nie oczekuję w ogóle akademizmu w muzyce jazzowej i wariacji w ujęciu klasycznym. Od tego mam klasykę. Ogromna część solówek jazzowych jest po prostu miałka, nijaka, przewidywalna.  Nic nie muszę antycypować, wiem co będzie dalej - pokłosie Berklee?

Ile wspólczesnych tematów jazzowych stanie się standardami? Jak można grać ciekawie przez parę chorusów, jeśli nie umie się spłodzić kilkunastu taktów porywającego tematu?

Ja to głupi jestem i się nie znam, poczytaj jakiś wywiad np. z Branfordem Marsalisem, będziesz wiedział o co mi z grubsza chodzi. To co napisałem było reakcją na to co napisał Zdzichon.

Po prostu posłuchał trzecioligowych muzyków i stwierdził, że kupa. No i miał rację - kupa. Nudna, przewidywalana i do tego pretensjonalna kupa. Żeby nie było 50% moich płyt to jazz.

 

 

Edytowane przez bendezar
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dla mnie improwizacja nie równa się solówka, te mnie męczą od zawsze w każdym rodzaju muzyki. Tu się wymądrzał nie będę, bo jazz to nie jest do końca moja bajka i odbijałem się już parę razy mimo że starałem się podejść bez uprzedzeń. Na szczęście muzyki różnorakiej jest pod dostatkiem i pewnie ambientowe plamy dźwiękowe, które z kolei często lubię zanudziłyby rotguta ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

14 godzin temu, bendezar napisał:

Cała muzyka opiera się na budowaniu i rozładowywaniu napięć, inaczej jest nudna, albo cytując klasyka "można ją  porównać do filmu w którym występują tylko dobrzy bohaterowie".

Skoro improwizacja nie musi nawiązywać do tematu, to po co temat. Żeby można coś zagrać unisono? A może nie musi, bo tak jest łatwiej? W końcu przez cały okres kształcenia ogrywamy II-V-I na wszelkie możliwe sposoby. Nie zrozumiałeś mojego zarzutu. Ja nie oczekuję w ogóle akademizmu w muzyce jazzowej i wariacji w ujęciu klasycznym. Od tego mam klasykę. Ogromna część solówek jazzowych jest po prostu miałka, nijaka, przewidywalna.  Nic nie muszę antycypować, wiem co będzie dalej - pokłosie Berklee?

Ile wspólczesnych tematów jazzowych stanie się standardami? Jak można grać ciekawie przez parę chorusów, jeśli nie umie się spłodzić kilkunastu taktów porywającego tematu?

Ja to głupi jestem i się nie znam, poczytaj jakiś wywiad np. z Branfordem Marsalisem, będziesz wiedział o co mi z grubsza chodzi. To co napisałem było reakcją na to co napisał Zdzichon.

Po prostu posłuchał trzecioligowych muzyków i stwierdził, że kupa. No i miał rację - kupa. Nudna, przewidywalana i do tego pretensjonalna kupa. Żeby nie było 50% moich płyt to jazz.

 

 

Trochę się miotam po tym jazzie, bo jest tego ogrom. Za stary jestem żebym zdążył oddzielić ziarno od plew - bez ironii piszę, szkoda mi czasu. Mogę nie zdążyć. W wolnej chwili prosiłbym o krótki post na PW w jakim kierunku pójść ( kogo i czego słuchać ), żeby było "prawdziwie jazzowo".

Na PW, bo nie chcę być świadkiem kolejnych kłótni na Forum 🙂

Edytowane przez paratykus
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

22 minuty temu, paratykus napisał:

Trochę się miotam po tym jazzie, bo jest tego ogrom. Za stary jestem żebym zdążył oddzielić ziarno od plew - bez ironii piszę, szkoda mi czasu. Mogę nie zdążyć. W wolnej chwili prosiłbym o krótki post na PW w jakim kierunku pójść ( kogo i czego słuchać ), żeby było "prawdziwie jazzowo".

Na PW, bo nie chcę być świadkiem kolejnych kłótni na Forum 🙂

:) Też się bardzo późno wziąłem za Jazz (po prostu się go bałem ze względu na ilość). Dobrym kierunkiem jest sobie wyrobić jakiś gust w tym oceanie Jazzowego bezkresu, bo tak jak piszesz "żebym zdążył" się nacieszyć. Mnie się podoba powolny, eteryczny, może nawet trochę mroczny klimat. Jedni wolą improwizacje, inni dopracowane albumy studyjne. Źle polecone kapele akurat w Jazzie mogą zniechęcić. Napisz co póki co Ci się podoba.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Co mi się podoba ? Wokoalnie - Gregory Porter, Bobby McFerrin. Z kobitkami coś mi nie po drodze.

Ogólnie bardzo mi wchodzi Możdżer, Lars Danielsson, Pat Metheny, Garbarek.

Ulubione płyty,np: "Jazz At The Pawnshop", "Salzau Music On The Water", "Time" i "Komeda" Możdżera.

  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

15 godzin temu, bendezar napisał:

Skoro improwizacja nie musi nawiązywać do tematu, to po co temat. Żeby można coś zagrać unisono? A może nie musi, bo tak jest łatwiej? W końcu przez cały okres kształcenia ogrywamy II-V-I na wszelkie możliwe sposoby. 

 

Ale droczysz się, bo obudził się w tobie zapał polemiczny, czy odczytujesz moje zdanie jako przejaw radykalnej obrony free? Nie, ja też nigdy nie byłem wielkim fanem free. A temat zazwyczaj służy jako inspiracja, także w sensie emocji, nastroju, a może nawet tytułu. Oczywiście daje podstawę harmonii, tempa itd.

16 godzin temu, bendezar napisał:

Ogromna część solówek jazzowych jest po prostu miałka, nijaka, przewidywalna.  Nic nie muszę antycypować, wiem co będzie dalej - pokłosie Berklee?

 

Wiesz? Naprawdę wiesz, co np. grając solo Paul Motian zagra za 10 sekund, za 20, 30? 

16 godzin temu, bendezar napisał:

Ile wspólczesnych tematów jazzowych stanie się standardami? Jak można grać ciekawie przez parę chorusów, jeśli nie umie się spłodzić kilkunastu taktów porywającego tematu?

 

A to chyba zupełnie inna kwestia? Zastanów się, ile tematów, które stało się standardami, powstało od 1980 roku, czyli w ciągu 40 lat? Wymienisz tak z głowy 20? 

 

16 godzin temu, bendezar napisał:

Ja to głupi jestem i się nie znam, poczytaj jakiś wywiad np. z Branfordem Marsalisem, będziesz wiedział o co mi z grubsza chodzi. To co napisałem było reakcją na to co napisał Zdzichon.

 

Nie sądzisz, że to trochę słabe. Mam czytać wywiady z Marsalisem, żeby wiedział, o co ci chodzi? Ja z grubsza wiem, o co ci chodzi, ale nawet jeśli jakieś solo jest miałkie i wtórne, to jednak wolę je niż kolejny kawałek włączony o dowolnej porze w RFM.

 

16 godzin temu, bendezar napisał:

Po prostu posłuchał trzecioligowych muzyków i stwierdził, że kupa. No i miał rację - kupa. Nudna, przewidywalana i do tego pretensjonalna kupa. Żeby nie było 50% moich płyt to jazz.

 

A jakie są twoje kryteria? Kiedy muzyk jest pierwszoligowy, kiedy drugoligowy, kiedy trzecioligowy? Skoro większość jest nudna, to np. Lou Donaldsona, Lee Morgana czy Granta Greena byś wyrzucił z katalogu Blue Note czy nie? 

Ogólnie - ja też nie chcę się kłócić. Jazz lubię za naturalność, za oparte na bluesie frazowanie, za oddech, za drive, za nerw, za nienachalność. Zarazem nie stanowi 50% mojej płytoteki, a procentowo najwięcej nadal jest bluesa, który dla ciebie pewnie jest już w ogóle nie do słuchania, bo tam przewidywalność, wtórność co krok. Nie bardzo też sięgam po nowe płyty, częściej po klasykę jazzu.

Za to rację masz, @zdzichon nie jestem w stanie przekonać się do ambientu, nie rozumiem. Jakiś czas temu przebrnąłem przez soundtrack do Arrival, gdzie chyba taka muzyka dominuje. Było to dla mnie nużące doświadczenie. 

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

59 minut temu, Rotgut napisał:

Ale droczysz się, bo obudził się w tobie zapał polemiczny, czy odczytujesz moje zdanie jako przejaw radykalnej obrony free? Nie, ja też nigdy nie byłem wielkim fanem free. A temat zazwyczaj służy jako inspiracja, także w sensie emocji, nastroju, a może nawet tytułu. Oczywiście daje podstawę harmonii, tempa itd.

Ani jedno ani drugie. Chyba?

Godzinę temu, Rotgut napisał:

Wiesz? Naprawdę wiesz, co np. grając solo Paul Motian zagra za 10 sekund, za 20, 30? 

Motion nie jest muzykiem trzecioligowym. Moja krytyka dotyczyła kiepskich muzyków i kiepskiego jazzu. Chyba nie sądzisz, że kupiłem se kilkaset płyt, żeby się katować kiepskimi solówkami?

 

Godzinę temu, Rotgut napisał:

Nie sądzisz, że to trochę słabe. Mam czytać wywiady z Marsalisem, żeby wiedział, o co ci chodzi? Ja z grubsza wiem, o co ci chodzi, ale nawet jeśli jakieś solo jest miałkie i wtórne, to jednak wolę je niż kolejny kawałek włączony o dowolnej porze w RFM.

Może i słabe, po prostu nie lubię się rozpisywać, Jestem leniwy  i lubię się wyręczać innymi.

 

Godzinę temu, Rotgut napisał:

A jakie są twoje kryteria? Kiedy muzyk jest pierwszoligowy, kiedy drugoligowy, kiedy trzecioligowy? Skoro większość jest nudna, to np. Lou Donaldsona, Lee Morgana czy Granta Greena byś wyrzucił z katalogu Blue Note czy nie? 

Ogólnie - ja też nie chcę się kłócić. Jazz lubię za naturalność, za oparte na bluesie frazowanie, za oddech, za drive, za nerw, za nienachalność. Zarazem nie stanowi 50% mojej płytoteki, a procentowo najwięcej nadal jest bluesa, który dla ciebie pewnie jest już w ogóle nie do słuchania, bo tam przewidywalność, wtórność co krok. Nie bardzo też sięgam po nowe płyty, częściej po klasykę jazzu.

Za to rację masz, @zdzichon nie jestem w stanie przekonać się do ambientu, nie rozumiem. Jakiś czas temu przebrnąłem przez soundtrack do Arrival, gdzie chyba taka muzyka dominuje. Było to dla mnie nużące doświadczenie. 

W kwiesti przynależności do określonej ligi wypowiadam się "Ex cathedra" A na poważnie wszyscy klasyfikujemy, szufladkujemy, systematyzujemy. Skrót myślowy .Zakładam, że wolisz słuchać słuchać muzyków , których uznajesz za dobrych niż tych, których uważasz za kiepskich. Może nie jestem zbyt bystry, ale doszedłem do wniosku, że  wolisz bluesa niż ambient.

Jakieś obiektywne kryteria oceny muzyki   też by się pewnie znalazły. Ja na przykład uważam Strawińkiego, Bacha, Bartóka za lepszych muzyków niż Zenek Martyniuk. Nigdy nie słyszałem, tak se a priori założyłem. Lubię jazzowego bluesa, a i nawet blues - rockiem nie pogardzę.

Więcej nie piszę i przepraszam za zaśmiecanie wątku.

3 godziny temu, paratykus napisał:

Trochę się miotam po tym jazzie, bo jest tego ogrom. Za stary jestem żebym zdążył oddzielić ziarno od plew - bez ironii piszę, szkoda mi czasu. Mogę nie zdążyć. W wolnej chwili prosiłbym o krótki post na PW w jakim kierunku pójść ( kogo i czego słuchać ), żeby było "prawdziwie jazzowo".

Na PW, bo nie chcę być świadkiem kolejnych kłótni na Forum 🙂

No ja chętnie coś zaproponuję, ale nikt za Ciebie nie oddzieli ziarna od plew. Dobra muzyka to taka, która dobrze brzmi w Twoich uszach, a kiepska to ta, która brzmi kiepsko.

Jeśli nie pretendujesz do roli wykładowcy na Berklee, to nie musi być "prawdziwie jazzowo", tylko Tobie musi się podobać.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@paratykus jedna z moich propozycji. Polecam sprawdzić:) 

 

 

 

Edytowane przez Tytus1988
  • Like 2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

45 minut temu, Tytus1988 napisał:

@paratykus jedna z moich propozycji. Polecam sprawdzić:)

Dzięki.Zaraz odpalę na ortosach.Tylko syna pogonię na dół spać żeby mi nie przeszkadzał 😉

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

23 minuty temu, The Grand Wazoo napisał:

@Tytus1988 TBM bardzo dobra i ciekawa wytwórnia :) 

 

To prawda. Tym bardziej, że ich wydania charakteryzują się bardzo dobrą jakością dźwięku. 

@paratykus polecam przejrzeć listę: https://en.wikipedia.org/wiki/Three_Blind_Mice_(record_label) Poniżej drobna próbka :) 

 

 

 

Edytowane przez Tytus1988
  • Like 1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

36 minut temu, Tytus1988 napisał:

 

To prawda. Tym bardziej, że ich wydania charakteryzują się bardzo dobrą jakością dźwięku. 

@paratykus polecam przejrzeć listę: https://en.wikipedia.org/wiki/Three_Blind_Mice_(record_label) Poniżej drobna próbka :) 

 

 

 

O, dzięki, dobry pomysł.

Z Japończykami coś mi nie po drodze było, zawsze mi autostrada skręcała gdzie w kraje skandynawskie.Nastawię sobie nawigację na tego linka i wyjeżdżam !

edit:

 

Wbijam ja Tytusie Isao Suzuki Quartet w Spotifaja i wynik 0 ("zero"). O co kaman ?☹️

Edytowane przez paratykus
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@paratykus  w przypadkach wielu twórców tylko zakup płyty lub materiał na yt będzie rozwiązaniem. Na Spotify oraz Tidalu jest kilka nagrań Tuyoshi Yamamoto Trio. Jak pozostajemy przy TBM to polecam: https://tidal.com/browse/album/104877381 https://open.spotify.com/album/6MdSmuoE6WgI6pRTx1BXHO?si=HpRd0zqhTX-qWpaUGNQZyQ

 

Życzę udanej eksploracji!!! :) 

Edytowane przez Tytus1988
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dołącz do dyskusji

Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.

Gość
Dodaj odpowiedź do tematu...

×   Wklejono zawartość z formatowaniem.   Usuń formatowanie

  Dozwolonych jest tylko 75 emoji.

×   Odnośnik został automatycznie osadzony.   Przywróć wyświetlanie jako odnośnik

×   Przywrócono poprzednią zawartość.   Wyczyść edytor

×   Nie możesz bezpośrednio wkleić grafiki. Dodaj lub załącz grafiki z adresu URL.

×
×
  • Dodaj nową pozycję...

Powiadomienie o plikach cookie

Zarejestruj się aby mieć większy dostęp do zasobów forum. Przeczytaj regulamin Warunki użytkowania i warunki prywatności związane z plikami cookie Polityka prywatności