Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'pentagram' .
Znaleziono 3 wyniki
-
[SPRZEDANE] 2 x Słuchawki/zestaw słuchawkowy [ Doki od Pentagrama Comb
v4n opublikował(a) temat w Archiwum - Komis Sprzedam
Witam, na sprzedaż mam 2 zestawy słuchawkowe z wbudowanym pilotem & mikrofonem do obsługi odtwarzacza muzycznego/odbierania i kończenia połączeń. Słuchawki dodawane są do telefonów Pentagram Combo a, że oba sprzęty mi wuj strzelił to się ostały . Wizualnie są jak nowe bo używane sporadycznie ( bdb+ ), technicznie natomiast 100% sprawne. Korpusy wykonane są w całości z metalu i polakierowane ( jak Awei ES800 ) w 2 kolorach króre nie odchodzą jak farbka w śp. Xkdunach ck700 . Długość całkowita wynosi ~150cm a standard wtyku jack to CTIA. Tak, wiem wyglądaja jak fejki Beatsów ale wykonanie i jakość dzwięku już fejkowe nie jest . Niejedne słuchawki z pudełka Samsunga, Sony czy HTC chciałby tak grać jak te . W zestawie ze słuchawkami są gumki w standardowym rozmiarze ''M''. Ciężko wycenić coś co praktycznie nie jest dostępne w sprzedaży. Sądzę, że 30zł + KW*/szt to udzciwy deal. Przy zakupie dwóch par 5zł taniej ( 55zł + KW ). Widoczne na fotkach kropki, farfocle to tylko drobinki kurzu. Zapraszam wszystkich tych którzy są ciekawi tych ''białych kruków''. Pozostalych... też zapraszam *polecony priorytet w zwykłekj kopercie 5zł, w bąbelkowej 6zł
-
Kolega z wojska czyli Pentagram Vanquish Fun - fajny, choc czasem iryt
eStefan opublikował(a) temat w Testy Odtwarzaczy
Recenzja odtwarzacza mp3/wma/wav/asf/wmv Pentagram Vanquish Fun 4GB To mój drugi mp3 w życiu - pierwszy miał całe 256 MB pamięci i służył mi przez kilka lat z przerwami, jednak ta wada stała się nieznośna, szczególnie że apetyt rośnie - a że zbliżał się wyjazd z całym mnóstwem czekania po drodze, postanowiłem zaopatrzyć się w nowego grajka. Całkowicie nieprzygotowany ruszyłem na podbój Media Marktu (wiem, to takie mainstreamowe...) i po krótkiej rozmowie z panem w czerwonej koszulce tudzież oględzinach zasobów sklepowych wybrałem ten owoc polsko-chińskiej myśli techniczno-handlowej. Pierwsze wrażenia dość pozytywne - w pudełeczku wszystko czego potrzeba - urządzenie, ładowarka z kablem USB, słuchawki i gąbeczki, smycz. Plastik miły w dotyku, trochę trzeszcząca obudowa ale niech tam. Gorzej ze słuchawkami – kabelek cienki i wiotki jak w modelach z kiosku Ruchu, sama konstrukcja też nie zapowiada żadnych rewelacji - ot, kolejny przydaś do szuflady. Ale o tem potem . Bateria ładuje się bardzo szybko, po godzince już gotowe, i tu wychodzi pierwsza niespodzianka - trzeba ładować z włącznikiem w pozycji ON, inaczej się nie naładuje. Kto nie doczyta, ten zaliczy pierwszego stresa i powiesi pierwsze psy na tym uroczym skądinąd urządzonku. Pierwszy minus dla konstruktorów. Drugim jest brak automatycznego wyłączania – owszem, ekran się wygasza, ale odtwarzacz przez cały czas jest włączony, co może nas niemile zaskoczyć rozładowaną baterią po kilku godzinach nie-słuchania. Trzecim dziwactwem oprogramowania jest brak pamięci ostatnio słuchanego kawałka. Po wyłączeniu i ponownym włączeniu lądujemy na pierwszym utworze w pierwszym folderze. A zatem ładujemy pliki. Trzask-prask i po wszystkim, jak by powiedział dziadek Poszepszyński. Zgwizdanie z komputerem to moment, wszystkie pliki są widoczne, przerzucanie trwa chwilę - o wiele szybciej niż w wysłużonej 256-ce. Minusem jest konieczność posiadania przy sobie kabla USB, w przeciwnym razie nici z piractwa podczas wizyty u kumpla - z drugiej strony, kto dziś nie ma w domu kabla USB? Załadowawszy co trzeba, przystępujemy do odtwarzania. Filozofia menu jest prosta jak konstrukcja cepa, instrukcja jest w zasadzie zbędna na tym etapie - gorzej z praktyką. Przycisk nawigacyjny często wybiera funkcje w sposób losowy - np. chcemy przewinąć o 1 utworek, a tu włącza się regulacja głośności. Weird but true. Często (Kierrrwa, jak często...) już jesteśmy w ogródku, lecz zamiast witać się z gąską lądujemy w błotku 20 metrów za furtką. Troszkę jak spotkanie z Shamblerem w pierwszej wersji Quake'a. Do tego niektóre kierunki przejściowo w ogóle nie raczą odpowiadać, plusem jest 100% przewijalność menu - tzn. wzorem Magellana możemy szukać nowej drogi do Indii i zwykle ją znajdujemy - chyba, że płynąc na zachód wylądujemy na południu. Odtwarzacz oferuje kilka opcji equalizera – IMHO dwie z nich, tzn. Rock (delikatna V-ka) i Neutral są warte wzmianki. Neutral lepiej spisuje się przy muzyce klasycznej, Rock zaś daje te ładne zaokrąglenia basów, nadmiernie ich nie rozmywając ani nie zalewając nimi całej reszty utworu. Dźwięk jest bardzo przyjemny, nie nachalny, nie męczy, ma dużo detali a jednocześnie jest bardzo śpiewny, melodyjny, raczej neutralny w barwie, choć to zależy też od słuchawek – np. Kossy Porta Pro wydobywają z niego całą masę ciężkiego, smolistego basu nieobecnego w Cresynach, gdzie jest on lżejszy, bardziej sprężysty i punktowy. Mam wrażenie, że bardzo ciekawie zagra też z Kossami UR 40 – słuchałem ich dosłownie przez chwilę, więc nie mogę nic dokładniej napisać, ale ten wstęp był bardzo zachęcający. Jest też dyktafon (mizerny, ale działa) i radio (czułość i selektywność określiłbym jako słabe, w mieście nawet zdarzało się, że sygnał zanikał albo przebijał z innej stacji, ale słuchać się da. Brak RDS trochę utrudnia życie). Dźwięk Do testów użyłem 4 kompletów słuchawek. Załączone pchełki. Jak już wcześniej pisałem, na oko zachęcają jedynie do solidnego nimi zamachu i próby pobicia rekordu w rzucie pchełkami. Powstrzymawszy jednak moje niszczycielskie zapędy podpiąłem toto do gniazda – i ku mojemu wielkiemu zdumieniu z plastikowych otworków wydobyła się całkiem szeroka scena, może niezbyt dokładna, ale nawet z pewną głębią, i to zanim jeszcze ubrałem pchełki w kapturki. Po ubraniu było jeszcze lepiej, choć mnie osobiście drażnią wszelkie gąbeczki, doków nie toleruję w ogóle, więc gąbeczki ściągnąłem – ale i tak było nieźle. Gorzej ze spektrum. Te słuchawki grają czymś takim: -^_( przypomina to trochę kaczkę, niech więc będzie, że grają kaczką). Pozytywnie zaskoczyła mnie jakakolwiek obecność basów, choć to raczej taka sygnalizacja, taki „wink” do słuchacza z chmurką „o, tu powinno być takie łup”. Tym nie mniej w porównaniu do innych „załączonych” słuchawek do różnych telefonów (może z wyjątkiem SE 510C) te dają się słuchać, nawet bez większego obrzydzenia. Grają przede wszystkim środkiem i midbassem, na górze już jest biednie. Aby nie odbiegać zbytnio klasą w górę, podłączyłem firmowe słuchawki od HTC Desire. Dźwięk jest zdecydowanie bardziej zmulony, drętwy, taki właśnie „telefoniczny”. Szkoda się rozpisywać, jedyny plus tych słuchawek to mikrofon, który tu i tak nie zadziała. Zostawiłem je jako zestaw głośnomówiący do Malucha i niech tak pozostanie. Osłuchawszy się w firmowych pchełkach postanowiłem zrobić sobie lepiej i udałem się do lokalnego mp3store’a, gdzie po przesłuchaniu kilku par słuchawek nausznych zakupiłem model Cresyn C550H. Jest na forum recenzja z moim krótkim komentarzem, kto ciekaw niech zagląda. IMHO przy tych słuchawkach sprzęcik dopiero nabrał życia, pojawił się fajny, sprężysty bas, bez śladu smużenia czy dudnienia, znacznie poprawiła scena (to akurat nie dziwi) nabrawszy i głębi i szerokości z przyzwoitą separacją źródeł – porównywałem potem na sprzęcie stacjonarnym, i szczerze powiem że te słuchawki naprawdę dają radę, wielki szacunek dla konstruktorów. Na górze też się rozjaśniło, pojawiły się detale, których wcześniej nie było – słuchawki mają ogromną dynamikę dźwięku, zgrały się z Vanquishem w sposób niemalże doskonały. Niemalże, bo po jakimś miesiącu używania w sposób jak najbardziej chrześcijański wzięły i pękły. Himmmellllherrrrrgotttt, do stu tysięcy par zgniłych skarpetek, i jak ja się teraz na mieście pokaże z zaklejonymi Poloplastem Cresynami? A serwis milczy… Jako że słuchać się chce, a pchełki już tak nie smakują, zaryzykowałem i podpiąłem kurzące się dostojnie na stojaczku Sennheisery RS170. To model bezprzewodowy, kompletnie bez sensu do mp3, ale skoro nie mam nic innego – niech będzie. Na początek zdziwienie – niby mają swój własny wzmacniacz, a i tak trzeba podkręcać Vanquisha prawie na maxa, żeby jako taką głośność uzyskać. Ale dźwięk jest bardzo przyjemny, taki spokojnie elegancki, wymuskany, trochę jakby z subaru imprezy przesiąść się do s-klasy. Od razu sięgnąłem po Mozarta (Requiem i Msza Koronacyjna) i Chopina (Nokturny) i tak sobie słucham, aż tu bach! (nie, nie Jan Sebastian) skończyła się bateria. Przerzuciłem się zatem na CD, słuchawy podpinam pod oryginalne źródło Pioneer 909VX (w trybie Direct, żeby nie było) – i ze zdziwieniem konstatuję, że dźwięk jest gorszy! Przede wszystkim pojawił się szum w tle, którego nie było w Vanquishu. Poza tym jakieś zmutowane, wybrzmiewające i zalewające basy tam, gdzie być ich nie powinno, całe widmo jakby zabrudzone i przyciężkie, brr… Przy muzyce rockowej (na tapetę wrzuciłem „Barcelonę” Fredka Merkurego i „Lights” Archive) mniej to raziło, ale jednak wolałem stonowane dźwięki Vanquisha niż to, co wydobywało się z Pioneera. Zaznaczam, że nie mam wykształcenia muzycznego i na pewno nie dysponuję tak wyrobionym uchem, jak niektórzy z Was – proszę więc o wybaczenie, jeśli opis ten zabrzmi dziwnie – starałem się przedstawić jak najdokładniej swoje odczucia, a jak mi się udało – sami oceńcie. Podsumowanie Pentagram Vanquish Fun kosztuje 139 złotych w Media Markcie i od ok. 100 w sprzedaży wysyłkowej. Dostajemy całkiem przyzwoicie grający odtwarzacz, jednak trzeba pomyśleć o wymianie słuchawek, gdyż firmowe pchełki dość szybko się nudzą, zwłaszcza po konfrontacji z czymś lepszym. Zatem koszt ok. 200-300 złotych na zestaw – czy to dużo czy mało, oceńcie sami. Trzeba też zaakceptować pewne niedociągnięcia konstrukcyjne. Główną zaletą jest dźwięk, który mi się bardzo podoba. Pozostałe to wyświetlacz, niewielkie rozmiary, dobra komunikacja z komputerem, stabilna praca, przyzwoita bateria (szybkie ładowanie, umożliwiające przynajmniej 10h pracy jak nie lepiej), niezłe wyposażenie Główną wadą jest dziwnie działający przycisk nawigacyjny Pozostałe to średnia jakość załączonych słuchawek, wysuwający się sznureczek od smyczy, brak automatycznego wyłączania, brak pamięci ostatnio odtwarzanego utworu, brak obsługi formatów FLAC i OGG, nieco trzeszcząca konstrukcja. Mogą też irytować przerwy pomiędzy utworami - przy albumach złożonych z odrębnych kawałków to nie przeszkadza, po prostu przerwa jest o niecałą sekundę dłuższa, jednak niektóre zespoły (np. wspomniany Archive) nagrywają albumy jako jedną całość, podobnie jest z większością nagrań koncertowych, i wtedy dodatkowe przerwy psują nastrój. -
Czołem forumowicze. Mam pytanie, a mianowicie poszukuję dobrego odtwarzacza mp4/mp3. Cena max. to 300zł. Słucham głownie rapu. Obecnie mam pentagrama eon cineo gold, ale wolałbym coś lepszego. Myślę nad używanym Sony e353, ale chętnie posłucham wszelkich sugestii. Nie zależy mi na odtwarzaniu filmów, ale ekran wolałbym mieć. Pomóżcie i z góry dzieki.
