Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'czyt. developerskim ZADUPIU' .
Znaleziono 1 wynik
-
Problem bardzo aktualny. Spotykam się ostatnio z nasilającym się zjawiskiem coraz większej migracji młodych ludzi do enklaw domów jednorodzinnych lub nowych osiedli bliźniaków/apartamentów ufundowanych przez devepolerów na obrzeżach dużych miast. Zastanawiam się, czym kierują się nabywcy owych nieruchomości, dlaczego akurat tam upatrują swojego miejsca na ziemi, "małego raju"? W mojej ocenie mieszkanie tam to jest nieprawdopodobna męczarnia. Nie bez kozery ludzie przez stulecia migrowali z zadupia i wsi do osad rozrastających się z czasem w aglomeracje by obecnie miasta miały się zamienić w obszary upstrzone jednynie biurami i sklepami. Oczywiście nie mam tu na myśli osiedli powstających w pobliżu centrów miast, gdzie dojazd zajmuje 10-15min. w godzinach szczytu. Takie rozwiązanie uważam za całkiem praktyczne, bo dzięki lokalizacji poza ścisłym śródmieściem zyskujemy jakże pożądany spokój, ciszę, prywatność i bezpieczeństwo, że żulia spod bloku nie wybije nam np. szyby w samochodzie. Zatem nie o takich przypadkach jest ten wątek, skądinąd należą one do mniejszości. Developerzy najchętniej budują na ścisłym zadupiu, gdzie popegeerowski grunt jest tańszy niż nieruchomości w Czarnobylu i frajerów zaciągających dożywotni kredyt można równo ogolić. Są to często lokalizacje umiejscowione za najdalszą względem centrum dzielnicą danego miasta, gdzie dojazd samochodem w godzinach szczytu zajmuje minimum 30 min. a w stolicy czy miastach kalibru Kraków, Wrocław czy Poznań oznacza to nawet 2-3h stania w korkach. Pomijam już koszty paliwa i ogólnie konieczność planowania zaopatrzenia domu czy przymus płacenia kroci za media typu Internet, bo żaden wielkomiejski czyli tani operator tam się nigdy nie dobuduje. Przy takiej lokalizacji dochodzi jeszcze kwestia - co stanowi poniekąd meritum sprawy - ogólnego dostępu do urzędów, kultury, rozrywki, znajomych. O ile dla młodego małżeństwa jest to być może problem do przeżycia: dwa samochody, życie towarzyskie praktycznie po kilku latach od ślubu czy też decyzji o byciu razem zamiera, ale co np. z dziećmi tychże beztroskich dwudziestoośmio-trzydziestokilkolatków??? Jak taki nastolatek będzie koegzystował towarzysko? Bez prawka, bez możliwości kontaktu z grupą rówieśniczą z fizyczną barierą dystansu dzielącego go od tętniącego życiem centrum, zero pubów, zero znajomych, zero imprez, czy ludzie kupujący tam nieruchomości w ogóle biorą to pod uwagę??? Czy też może tatuś zawsze będzie odbierał latorośl z imprezy o 3 nad ranem ku uciesze rówieśniczej gawiedzi? Druga sprawa to ogólny klimat takiego przedmieścia. Dla mnie to jest piekło. Dookoła pola, łąki, zamknięte osiedle, a gdzie kultura, nie ma z kim, a nawet jeśli jest, to nie ma dokąd wyskoczyć na piwo, totalny brak dostępu do kultury, kina, teatru, koncertu, festiwalu, wystawy. Wracamy rykoszetem do pytania postawionego w temacie - kto chce mieszkać w miejscu, gdzie psy d szczekają??? Nie sądzę by chodziło tylko o to, że za 600 tys. zł na zapyziałym zadupiu kupimy domek o pow. 200m2, a w mieście skromne M4 90m2.
