PACZANGA

Cieszy mnie że ciągle powstają tematy analizujące aktualne trendy oraz rozwiązania w świecie audio. Jednak proponuje na przyszłość używać bardziej "stonowanych" tytułów. Zdaje sobie sprawę że zwrot "fakty i mity", brzmi atrakcyjniej niż "wolna dyskusja" lub "jak to naprawdę jest?" jednak jest mylący. Wyobraźcie sobie artykuł "banan, fakty i mity", który rozpoczyna się od "banan ma niby dużo potasu, ale ja uważam że ta wartość nie jest duża, Powiem więcej, jestem przekonany że naukowcy to w ogóle wymyślili sobie ten cały potas. Pewnie koncerny zapłaciły im by mówili jak ten potas jest ważny i potrzebny". Uważam że przy "faktach i mitach" warto używać szablonu: sformułowanie tezy, zaprzeczenie/potwierdzenie jej, wykazanie danych potwierdzających nasze twierdzenie. Więcej takich dyskusji, mniej "zachęcaczy" w tytułach .

·Budowa: Konstrukcja oraz wykorzystane w niej komponenty nie budzą żadnych zastrzeżeń. Pałąk- w dużej mierze został wykonany z plastiku- nie skrzypi ani nie trzaska. Przy bezpośrednim nacisku na obudowę nie występują odkształcenia. Zawiasy służące do składania słuchawek oraz przypasowaniu ich do kształtu głowy działają z lekkim oporem, nie „latają” samoistnie. Wszystkie trzy modele są niebywale lekkie jednak nie występuje w nich problem z spadaniem/suwaniem- słuchawki przylegają pewnie i przy optymalnym dostosowaniu suwaków do kształtu głowy nie czeka nas niespodziewane „łapanie uciekiniera”. Wytłumienie w modelach 580/680 stoi na dobrym poziomie. Jednak model 450 przedstawia poziom celujący w tej materii. Długość kabla w 450 oraz 680 wynosi 3 metry i nie posiada żadnego ściągacza. Model 580 natomiast posiada metrowy wraz z 4 metrowym przedłużaczem-co stawia go w całej trójce najwyżej pod względem uniwersalności. W ogólnym rozrachunku- każdy z przedstawionych modeli jest wart swej ceny jeśli chodzi o poziom wykonania. HFI-450, czyli rycerz basowego stołu Brzmienie: przyjemnie przymulone z małą szczegółowością, dobre wybrzmiewanie sceny, dobre wytłumienie. Bas rozpoczyna się od pojedynczego uderzenia w paśmie midbasu aby następnie być ładnie wygładzone przez bas, który dominuje ale nie „przygniata” reszty pasm. Słychać charakterystyczne dla ciepłobrzmiących słuchawek niewielkie cofnięcie tonów średnich oraz góry. Słuchawkom raczej daleko do ciemnego brzmienia – uczciwie było by nazwać je ciepłymi. Pomimo cofniętego środka pozostaje on dalej wyraźny-wokal w przedziale niskiej oraz wysokiej średnicy pozostaje dalej „czytelny”. Wybacza niedoskonałości materiału. DLA KOGO? Uważam to za idealny sprzęt dla DJ-ów ,którzy z mojego doświadczenia, preferują wyżej nadmienioną charakterystykę. HFI-580, zawadiacki mnich prężący ręce ku niebu. Brzmienie: grają sterylnie, posiadają podbite pasmo wysokie i niskie, szczegółowe pomimo powstania delikatnej „V”(bliżej jej do małego v). Bas jest dobrze wypełniony, posiada początek, środek i koniec (nie rozlewa się po reszcie pasm). Tony wysokie natomiast posiadają mniejsze podbicie niż pasmo dolne i są bardziej zbite. Średnica sama w sobie jest wyraźna i nadmienione powyżej „pozostania w tyle” jest tak niewielkie ,że w codziennym odsłuchu jest marginalnie słyszalny. HFI-580 nie wykazują litości dla słabej jakość materiału-jeśli utwór posiada artefakty które powstały podczas wielokrotnego konwertowania (lub nagranie od początku posiada niedoskonałości techniczne) to użytkownik zostanie nimi „zasypany”. Układ napędowy przetwornika nie wykazuje przy wzroście natężenia głośności znaczących zniekształceń harmonicznych. DLA KOGO? Zdecydowanie dla każdego. Nowicjusze nauczą się na ich podstawie brzmienia bez zbędnych przerysowań a „stare wygi” którzy mają ochotę na chwilę porzucić „pościg za króliczkiem” – skupić się na muzyce. HFI-680, książę czystej krwi Brzmienie: Model o setkę wyższy posiada w dużym stopniu zbliżoną charakterystykę do opisywanych wyżej 580. Występuje jedna różnica która w diametralnym stopniu zmienia „zasady gry” - książe został „uraczony” znacznie większą ilością tonów wysokich. Model posiada dobrze zrealizowane tony niskie, które dzięki ogólnej sterylności całego brzmienia wybrzmiewają jak w naturalnych warunkach (instrumenty nie rezonują w nieskończoność jak to ma miejsce w wielu „świetnych, analogowo brzmiących”). Tony średnie natomiast wydają się bardziej „zrównane” z resztą pasm-wynika to z delikatnego podbicia górnej średnicy. DLA KOGO? Zdecydowanie dla mnie. Impedancja w okolicach 75 Ohmów oraz długi kabel (3 metry) znacznie utrudnia transport jednak pomijając takie ”niedogodności podróżnika” to pod każdym względem warto. Na chwilę obecną nie spotkałem jeszcze słuchawek z przedziału 500zł ,które by tak bezpośrednio skupiły się na poprawnym przekazaniu muzyki. Dzięki dobremu zrealizowaniu wszystkich pasm (bas wybrzmiewa, średnica nie jest zdominowana ani z dołu oraz góry a góra pnie się do samego końca) oraz utrzymaniu ich w ryzach dzięki „wiszącej” nad całym brzmieniem sterylności 680 są idealnym wyborem dla słuchaczy, którzy mają ochotę odpocząć od wiecznej analizy sceny/podbicia/cofnięcia/roll off-u/itp.itd. i skupić się po prostu i zrelaksować przy muzyce.

Soundmagic 110zł (+ship)

Sprzedam nowe Soundmagic E10 (z gwarancją) oraz używaną Motorole Gleam+ (stan dobry) Cena: Soundmagic E10 120zł plus ship Motorola Gleam+ 100zł plus ship W razie potrzeby, mogę przesłać mogę udostępnić dodatkowe zdjęcia. up

WSTĘP Witaj Drogi Czytelniku. Mam nadzieje, że spakowałeś wszystko co jest potrzebne do dwutygodniowego lotu międzyplanetarnego. Pamiętaj, że naszym celem jest Eden gdzie konfederaci walczą o ostatnie, czysto brzmiące pasma akustyczne .Podczas naszej podróży będziemy badać nowy wynalazek Doktora Fiio, który może przeważyć szale zwycięstwa w tym konflikcie. Nazwa kodowa to E12 Mont Blank, zwany nieoficjalny "Analog Bomb". Doktorek skończył z półśrodkami, tym razem zafundował nam poważne , mobilne działo. Koniec odprawy - czas podłączyć A.M.P. do D.A.P. i badać na E.A.R.S. ! BUDOWA, ERGONOMIA Wrażenia, jakie towarzyszą podczas przesuwania palcami po obudowie E12 są porównywalne z dotykaniem polerowanego grafitu-czujemy chłód oraz trwałość. Obudowa nie odkształca się nawet przy znacznym nacisku ze strony użytkownika a podczas wzmożonych wstrząsów nic w środku nie "lata" ani nie stuka. Następnie opuszki rejestrują szczegóły takie jak- nadające elegancji- ścięcia na bokach obudowy, wyjściach/wejściach audio oraz potencjometrze. Wszystko spasowane ciasno i dokładnie. Potencjometr do regulacji poziomu głośności porusza się z przyjemnym oporem przywodzącym na myśl pocierania dwóch kawałków gumy- bez ingerencji ze strony użytkownika nie ma możliwości ,by doszło do "samoistnej" zmiany poziomu głośności. Suwaki znajdujące się z boku (odpowiedzialne za regulacje Crossfeed oraz Gain) dzięki umiejscowieniu w wgłębieniu konstrukcji oraz odpowiedniemu oporowi, również skutecznie chroni przed przypadkową zmianą lub podbiciem pewnych wartości. Jedyne zastrzeżenia, jakie posiadam względem całej konstrukcji kieruję w stronę suwaka odpowiedzialnego za podbicie bas-u. Dokładnie rzecz ujmując, chodzi o jego niewielki opór, który w połączeniu z wystającą poza osłonę dźwignią doprowadza do częstych, niekontrolowanych uruchomień tego” udogodnienia”. Na sam koniec warto poruszyć kwestię gniazd analogowych, które posiadają wzorowy, ciasny profil- wtyczka jack "nie lata, ani nie żłobi" wnętrza konstrukcji przez co zmniejsza się ryzyko zniszczenia gniazda przez znacznie masywniej obudowane jackie. Żywotność baterii oceniam bardzo dobrze-bez potrzeby ładowania, mogłem sobie pozwolić na ponad tygodniowy użytkowanie sprzętu. W SKRÓCIE: Bardzo, bardzo dobrze! Sprzęt wygląda jak produkt ekskluzywny, zastosowane w nim rozwiązania (potencjometr obrotowy oraz dwa suwakowe) posiadają odpowiedni opór. Jedyna wada, to suwak odpowiedzialny za podbicie basu. DŹWIĘK Zmiany oraz usprawnienia wprowadzone przez E12- w przeciwieństwie do tańszych konstrukcji producenta (np. Fiio E6)- jest od razu słyszalna. Użytkownik nie potrzebuje kilku dni by zdefiniować: "co się zmieniło oprócz tego, że jest głośniej?". Pierwszą znaczącą zmianą jest uporządkowanie granicy grania przestrzennego. Na początku może nam się wydawać ,że wzmacniacz zwiększył lub "rozdmuchuł" scenę, jednak z czasem zdajemy sobie sprawę ,że on po prostu ją ustabilizował. Słuchawki które kreują niewielką scenę (powiedzmy w granicach metra od naszego ucha) po zastosowaniu Mont Blanc dalej będą posiadały zakres metra- jednak "rozdysponowanie środków" w zakresie tego metra będzie pełne. Dźwięk jest znacznie precyzyjniej nakreślony w przestrzeni oraz znacznie lepiej wybrzmiewa, nie nakładając się na inne pasma. Dodatkowo (co wspomniał maciux w swojej recenzji) posiada delikatnie zabarwienie w paśmie basu oraz niskiej średnicy , jednak w żadnym razie nie wpływa znacząco na brzmienie całego zestawu. Jeśli źródło posiada wyszczególnione pasmo średnicy (jak mój cowon I9) to AMP od Fiio, "wygładzi" wszystko poniżej tego przysłowiowego 1kHz-nie dokonując podbicia tego pasmo ani zalewając nim reszty pasm. Te "neutralne z wygładzeniem na dole" słychać szczególnie przy odsłuchu na różnych parach słuchawek- dla przykładu, podłączając AKG K514 oraz Superlux HD330 do zestawu Cowon I9+Fiio E12 dostaniemy dwa diametralnie inne tory ,w których na pewno usłyszymy charakterystykę "grajka" Cowona jednak już E12 będzie mniej uchwytny pod względem zostawienia trwałego śladu po sobie. Użytkownik usłyszy wszystkie ulepszenia, o których wspomniałem wyżej, jednak nie będzie mógł z całą pewnością powiedzieć "oho, wyczuwam że jest E12 na pokładzie, ponieważ jest charakterystyczne dociążenie tu i tu i podbicie tam i ścięcie tam". Uważam, że to duży plus. Mont- w mojej ocenie- robi dokładnie to co powinien robić każdy wzmacniacz-wspomagać tor, dając mu mocy potrzebnej do pełnego "wyrzucenia i powrotu" membrany w przetworniku i na sam koniec wyszczególni lub wygładzi wybrane pasmo , nie podbijając go. Warto również wspomnieć o braku przesteru nawet przy ustawieniu Gain-u na wyższy i przekręceniu potencjometru odpowiedzialnego za poziom głośności na maksimum. Udogodnienia: Tutaj warto poruszyć kwestie ulepszeń, które można uaktywnić przy pomocy potencjometrów suwakowych: Gain, Crossfeed oraz bass. -Gain trudno rozpatrywać jako bezpośrednie udogodnienie, ponieważ jest to podstawowy przełącznik pozwalający dostosować moc na wyjściu. Wartość 0 służy do dokanałówek/pchełek oraz nausznych o niewielkiej impedancji. Wartość 16 służy do nausznych posiadający nielichy "apetyt" na moc-słuchawki z impedancją powyżej 32 Ohmów lub bardzo wymagających 32 Ohm. Ogólnie sprawuje się bez zarzutów, nawet jeśli znajdzie się nierozważny użytkownik, który podczas odsłuchu bez namysłu przełączy wartość to nie zostanie zaatakowany żadnymi trzaskami oraz artefaktami. Słuchawki płynnie uzyskują brakującą moc. -Crossfeed w moim odczuciu jest dyskusyjnym ulepszaczem- polega ona na zasymulowaniu zjawiska występującego w rozwiązaniach stacjonarnych (kolumny), podczas którego dochodzi do przeplatania dźwięku z prawego kanału na lewy i na odwrót. Teoretycznie takie rozwiązanie wzbogaca doznania wynikające z odsłuchu- słuchacz powinien przestać odczuwać silną separację, jaka występuje pomiędzy prawym a lewym kanałem. Praktyka jednak wygląda mniej kolorowo. Odpalenie Crossfeed w E12 zmniejsza dynamikę oraz precyzje, której użytkownik "zasmakował" i w końcowym rozrachunku brzmienie wydaje mu się delikatnie zamulone i ociężałe. Przyzwyczajenie się do tego rozwiązania zajmuje dłuższy czas i tak w mojej ocenie nie ma on większego sensu dla osób "wychowanych i czujących sentyment" do rozwiązań stereo. -Bass on/off w mojej ocenie jest ulepszaczem przyzwoitym ale pozostawiający pewny niedosyt względem sprzętu za ponad 550zł. Zmiany w jego przypadku są porównywalne do E02i rocky- kosmetyczne jednak nie pozostawiające większego impaktu. Brakuje tutaj przeskoku jaki występował na przykład w Fiio E10, gdzie po "przesunięciu pstryczka" brzmienie dla wielu osób plansowało się w innej szkole grania. W SKRÓCIE: Wzmacniacz sam w sobie brzmi rewelacyjnie, dodatkowe opcje w mojej ocenie są” wciśnięte na siłę”. PODSUMOWANIE Do samego końca recenzji głowiłem się, czy sprzęt jest warty swej ceny. Głównie dlatego że sam Fiio zrobił sobie konkurencje, wypuszczając tańsze wzmacniacze (czasami z znaczącymi plusami jak wbudowana karta dźwiękowa w E07K). Jednak biorąc pod uwagę fakt , że jego charakterystyczne (nadane przez "wygładzenie" tonów niskich) analogowe brzmienie sprawia , że w utwór przez nas słuchany zyskuje więcej melodyjności niż technicznie, nierealnej sterylności uważam,że na dłuższą metę lepiej przysłuży się to użytkownikom chcącym po długim dniu pracy odprężyć się przy ulubionej nucie niż prowadzić krytyczny odsłuch z analizą poszczególnych pasm. Dodatkowo- duża elastyczność względem sprzętu ,z którym się zgrywa oraz odczuwalne zmiany jakie użytkownik słyszy nawet po przesunięciu pojedynczej częstotliwości pozwala na zaproponowanie Mont Blanck również bardziej wymagającym użytkownikom. Reasumując Fiio E12 to taki Porsche w segmencie ogólnie dostępnych wzmacniaczy słuchawkowych-drogi i seksownie wyglądający potwór, który posłuży bardziej stonowanym Gentelmenom i Damom do relaksujących, weekendowych przejażdżek za miasto niż młodzieńczej gonitwie ku mecie.

Ogólnie rzecz ujmując można przyjąć takie uproszczenie. Głos ludzki może "poruszać" się po różnych rejestrach jednak w większości przypadków znajduje się w środku. W przypadku góry najłatwiej szukać po idiofonach. Polecam ściągnąć sobie foobara i podczas instalacji zaznaczyć by było widoczny spectrogram,spectrum,vu meter-dzięki temu podczas odtwarzania, patrząc w "spectrum" bez problemu wychwycisz w jakiem paśmie operuje dany instrument (np.wiolonczela bardzo czytelnie jest widoczna w obszarze niskiej średnicy aka midbasu),

Możesz bez problemu zaufać temu przybliżonemu opisowi . http://forum.mp3store.pl/topic/5918-tony-niskie-srednie-i-wysokie/

Drogi Kisnolu! Trudno nie pokochać twojego uroczego spoglądania na całą sytuacje oczami dziecka . Pozostań dalej Słuchawkiem Panem, który nie odnajduje się w poruszeniu dorosłych. Szkoda tylko że brakuje w tej całej prośbie choć jednego "dużego działa" (np. poświadczenia recenzenckiego). Wierze jednak w potencjał Kisnola .

Boziu, zapakuj coś Kuropowi w kolorze moich oczów i chłopak od razu szaleje . Co do powyższych 215 to jakby zrobili taką przeźroczystą zieleń to bym rozbijał skarbonkę. Chociaż z drugiej strony to nie mam pojęcia co bym z nimi robił-bo charakterystyka jest anty trebleheadowa. A jak nie wciskam w swoją soniczną dziukę nauszników które nie piszczą jak szlachcianki na widok "godności" Rasputina .

Odradzam T9, zawsze powtarzam że to grajek stricte sportowy-jego charakterystyka nie pasuje do codziennego użytku. Jeśli dysponujesz funduszem 200-250 to polecam iriver e40-grajek posiada niewiele gorsze "brzmienie" od s100, który został uznany przez wielu za udany powrót irivery na szczyty -jednak odradzam E300 (choć gra dobrze). W mojej subiektywnej ocenie e40 posiada więcej walorów dźwiękowych od e300. Twoje niezadowolenie z clipa i e6 może być w pełni zrozumiałe-Clip+ jest dobrym grajkiem o wysokiej (jak na swoją cenę) jakości dźwięku, jednak brak "duszy" w postaci charakterystyki*, którą zwykle nadaje producent sprzętu (dla przykładu cowon w modelu i7 nadał grajkowi chłodnego brzmienia, które dobrze się zgrywało z ciepłymi słuchawkami) sprawia że nawet "ulepszacze" niewiele zmienią w odbiorze. Cowona E2, choć darzę sympatią, odradzam ponieważ nie ma pewności że zgra się dobrze z twoimi słuchawkami. Moja rada zostaw E6 bo to świetny wzmak w swoim przedziale cenowym a zmień grajka na e40-jest to bezpieczne rozwiązanie. *tak, tak wiadomo clip+ jest lekko ocieplony ale dla przeciętnego, początkującego gra zbyt surowo-trudno takiemu Kowalskiemu, docenić wszystkie "ochy i achy" weteranów,którzy patrzą na mikrusa sansy jako "poprawne, techniczne granie",

Jako osoba, która prowadziła odsłuch prawie wszystkich modeli (oprócz Rage 7HX) mogę gorąco polecić branie tego sprzętu na testy. Bardzo dużo modeli bardzo dobrze sprawuje się w grach oraz muzyce-wierzcie mi, nie jest to częste w takich konstrukcjach. Dodatkowo "betonowość" niektórych konstrukcji, wprowadziła by ruski czołg w kompleksy. Np.Ozone Attack mogę od ręki polecić do testowania- tylko uważajcie, by nie złapać na nie przesadnego hypa .

Niezwykle się cieszę że "Pan Dyskietka" znalazł symboliczne "uznanie" . Oj coś czuje że trzeba będzie to powtórzyć (oczywiście inna postać, inny świat, inna historia).

O ile mi wiadomo wrocławski oddział może mieć tipsy teraz lub w najbliższym czasie-spytaj się Kuropa, on zarządza tym "grajdołkiem" .