Soundmagic EH11

[PACZANGA]

WSTĘP

 

Witam Drogi Czytelniku.

Mam nadzieje że zasznurowałeś buty i przyciąłeś wąsik, żarty się skończyły-śniegi straszne już ustały, słonko żarem swym przygrzewa i nadszedł czas spalić trochę sadełka. A więc masz tu maczetę, w drugą łapę kompas i do lasu, upolować mi tu jelenia. Ja natomiast przysiądę sobie przy tym pięknym dębie i posłucham Soundmagic eh11…

 

BUDOWA, WYGODA, TŁUMIENIE

Gdy po raz pierwszy wziąłem Eh11 do ręki to poczułem się jakbym pochwycił w ramiona największą flirciarę z remizy strażackiej- krzykliwą w wymowie jak i w ubiorze a przede wszystkim przerażająca wizją „luzu po włożeniu”. Jednak Soundmagic, jako firma nie przestająca mnie zaskakiwać, postanowiła i tym razem pokazać , że nie potrzeba „pełnego zanurzenia” by odseparować słuchacza od reszty otoczenia.

 

Budowa w tych sportowych kanalarzach to istny mezalians metalu, plastiku oraz gumy. Muszla została wykonana z plastiku, nausznik z tworzywa sztucznego (coś pomiędzy elastycznym plastikiem a twardą gumą) a pałąk pomiędzy muszlą a nausznikiem to metal, który po krótkiej obdukcji okazuje się tłoczkiem, dzięki któremu bez problemu dopasujemy Eh11, nawet do kulfonich uszów.

Wszystko sprawia wrażenie solidnie wykonanego- nic nie trzeszczy, ani nie skrzypi. Opór występujący w tłoczkach, pozwala na odpowiednie „zakleszczenie” konstrukcji w uchu- co pozwala nam na wariacką ucieczkę przed facetem z gigantyczną maczetą, bez zmartwień w postaci „a czy mi zaraz coś nie wypadnie z ucha?”.

 

Wygoda stoi na tak wysokim poziomie że nawet siedzenie na jedwabnej poduszce w chmurowej krainie nie może się z tym równać. Z powodu zastosowania lekkich kompozytów podczas konstruowania Eh11 oraz niepełnej penetracji ucha, słuchawki wydają się niewyczuwalne. Dodatkowo same nauszniki bez problemu koegzystują z nausznikami w okularach-nie wchodzą pod nie ani nie wypychają .

Tłumienie wykonane przyzwoicie, jednak daleko tutaj do zatkaniu ucha na poziomie „kanalarzy bez obramowania”. Konstrukcja nie pozwala na „wepchnięcie” słuchawek głębiej niż producent przewidział (podwójne Bi-flance niewiele zmieniają). Łatwo odciąć się od szumu miasta, jednak dobrze rozwrzeszczany dzieciak pozostaje słyszalny. Sprawa nie jest całkowicie zamknięta, ponieważ potrójny Bi-flance może okazać się odpowiednim rozwiązaniem (lub długie pianki).

 

W SKRÓCIE: Fajnie wyglądają, wygodnie się użytkuje, przyzwoicie tłumi.

 

 

DŹWIĘK

 

Zwięźle:

*Słuchawki o brzmieniu: Neutralnym

*wysokie tony: dobre, talerze perkusji brzmią naturalnie, odczuwalna różnica pomiędzy „górnym środkiem” a pełną „górą”

*niskie tony: dobre, bas z „historią”. Schodzi do przyzwoitego pułapu, jednak z powodu charakterystyki nie jest w stanie uzyskać odpowiedniej głębi

*ich wspólne dziecko, średniaczek: bardzo dobry, wszystko odpowiednio odseparowane i brzmiące czysto. Nie spotkałem „zlewania” się dźwięków w wykonaniu gitary elektrycznej (za to plus)

*Scena: dobra, jednak nie nazwał bym jej jakoś wybitnie rozbudowanej. W przedziale „do 200 zł” oceniam na zasłużone „4+”

Rozwięźle:

Dziwnie przedstawia się sprawa neutralności w wszelakich aspektach życia. Z jednej strony jest ona mdła, bo wymaga odmowy wszelakich profitów jakich niesie ze sobą każda z stron. Z drugiej szlachetna, ponieważ pozwala na „czyste” spojrzenia na całą sytuacje.

Tak właśnie jest w przypadku w agresywnie wyglądających Soundmagic eh11- słuchawek ,które z jednej strony pozbawiono basu na poziomie E10 przez co czasami brakuje nam „fun-u” w całym brzmieniu. W zamian uzyskaliśmy słuchawki kładące większy nacisk na detaliczne brzmienie. Separacja w mojej ocenie nie odbiega znacząco od modeli konkurencji jednak dzięki neutralnej charakterystyce wydaje się znacznie słyszalna.

Niskie tony – tak samo jak wysokie – posiadają odczuwalnego „bata” od producenta ; przypadku obydwu, realizacja jest poprawna ale „zejście” ma swoje granice. Bas nigdy nie będzie ciągnął się niczym karmel zagęszczony niemiecką czekoladą a anielskie wersety w wykonaniu damskich sopranów nawet nie spróbuje rzucić naszych bębenków słuchowych na posadzkę i zdeflorować niczym greckie bóstwo.

Natomiast uzyskamy w zamian rozsądną ilość „góry i dołu”, która pozwoli „środkowi” brzmieć w najbardziej wyważony sposób. Brak przechylenia szali w którąkolwiek ze stron pozwala na uzyskania jak największej ilości detali w średnicy, gitara elektryczna brzmi jak instrument z strunami, która jest zbiorem różnych akordów a nie jak przedmiot który generuje „papkę o brzmieniu gitarowym”. Sam wokal zyskuje więcej „koncertowej” naturalności, tracąc „studyjną” głębię.

Sting w „When We Dance”(w wydaniu symfonicznym) brzmi jak koleś z ulicy monologujący o wielkiej miłości a nie jak Tytan z głębią głosu na poziomie jaskini Wielkiej Śnieżnej.

Kate Nash w „I Hate Seagulls” brzmi na tyle realistycznie, że zdaje mi się , że odwracam głowę i zastanawiam się czy przypadkiem, piosenka przez nią nucona nie jest o mnie (świetnie oddana detale w sferze wokalnej).

Maynard Keenan lekko zatracił hipnotyzującą głębię swojego głosu w zamian dając smaczki w postaci syków wokalnych (bardzo częste przy wyrazach rozpoczynających się na „S” jak „Suicide” albo kończących się na „E” jak „desperate” ).

 

Summa summarum – reklamowy opis z strony Mp3store, całkiem, całkiem oddaje prawdę.

 

„…zbalansowany i naturalny dźwięk z solidnym ale nienarzucającym się basem…”- jak najbardziej.

„…rozbudowaną sceną oraz niezwykle detalicznym brzmieniem bez podkolorowań…”- z tą rozbudowaną sceną to bym nie przesadzał (jest w porządku ale w przedziale „do 200zł” są lepsi). Na pewno z tym detalicznym brzmieniem się zgadzam.

 

W SKRÓCIE: Ni to figlarna, ni arystokratycznie dziwna. Na pewno w naturalny sposób próbuje po uszach pizgać.

 

PODSUMOWANIE:

Pytanie brzmi: „Czy warto?” Odpowiedź brzmi „zależy czego szukasz”. Jeśli chodzi Ci o dobre słuchawki, poniżej kwoty 200zł to radzę kupić Soundmagic E10, ponieważ poziom ich gry jest (w odniesieniu do kwoty) zadziwiająco dobry, a dzięki swojej lekko podkolorowanej charakterystyce pozwolą Ci odczuwać wiele przyjemności . Jeżeli zaś szukasz jak największej neutralności poniżej 200zł to śmiało polecam SM EH11 – na chwilę obecną nie słyszałem słuchawek poniżej dwóch stówek, które chociażby próbowały brzmieć neutralnie. Na pewno daleko Eh11 do poziomu audeo, jednak audeo daleko do ceny 180zł.

Oczywiście byłbym wielką, niegrzaną świnką gdybym nie wspominał o konkurencie – czyli Fischer Audio Silver Bullet, który również posiada neutralną charakterystykę i kosztuje niewiele więcej (różnica – w granicach 45zł).

Jednak biorąc pod uwagę że Eh11 trafia od czasu do czasu w promocje i z 180zł robi nam się 150zł to trudno nie określić ich najtańszymi neutralnymi na poziomie.

Koniec końców – brać na odsłuch śmiało ! Soundmagic trzyma się mocno!

 

PS. Ok, ok. HP100 były wtopą…no i seria P miała ciężkie początki…ale w „kanalarzach” idzie im przaśnie.

 

PODZIĘKOWANIA

Chciałem szczególnie podziękować Kuropowi z Wrocławskiego oddziału MP3STORE za udostępnienie sprzętu do testów.

[Perul]

Jak zwykle fajnie się czyta Twoje recki, bardzo mi odpowiada taki styl. Przydałoby się zamieścić jakieś zdjęcia, choćby ściągnięte z netu, jak nie masz własnych. Co do neutralnych słuchawek poniżej 200zł to chyba by się co nieco znalazło, choćby PL30 i zapewne PL-50 (tu się domyślam, bo nie słyszałem) no i niedoceniane wg mnie VASM.

Edytowane 11 Kwietnia 2012 przez Perul

[PACZANGA]

Panie kochany, właśnie mam do zrecenzowania SM E30 (mam nadzieje że nic się nie spartaczy i jutro napiszę). Perulu drogi, tańsze to od eh11 i ociupinkę lepsze. W mojej ocenie istna ewolucja idei pl30.