Znajdź zawartość
Wyświetlanie wyników dla tagów 'Recenzja' .
-
MrSpeakers Aeon Każdy obyty w temacie słuchawek musiał zauważyć, że rynek nauszników ostatnimi czasy zdominowały planary. Posucha na rynku dynamików chyba nigdy nie była tak sucha, wychodzi ich garstka, a planary robią nam drugi potop szwedzki. Ale czy to żle? Może ten planarny potop przyniesie nie tylko dziurę w budżecie domowym, ale również szczęście? Jest wiele pytań, ale niewiele odpowiedzi. Czy planary to dobra droga? Kto robi najlepsze planary? Iski lepsze? Postaram się odpowiedzieć na te pytania w pierwszym epizodzie, recenzji „mniejszych Ether’ów Flow”. „Ameryka- Hamburgery, duże samochody, duże kobiety i ciężkie słuchawki.” ~Jakub C. Chyba nie tylko ja mam takie skojarzenia, ale czy są poprawne? Jak to powiedział kiedyś pewien rabin „Jeden rabin powie tak, drugi rabin powie nie”. PanGłośniczek wyłamuje się trochę z tego uprzedzenia tworząc słuchawki niesamowicie lekkie, wygodne i grające z gracją. Ale czekaj, kto to jest ten cały Pan Głośnik? Dan Clark to taki mniej chiński Fang Bian, tylko zupełnie nie. Dan przed założeniem MrSpeakers pracował wcześniej w branży audio (i w marketingu dla takich marek jak Apple czy Eset, ale to jako ciekawostka), ale w branży głośnikowej (stąd pseudonim). Firma wybiła się na modyfikacjach słuchawek Fostexa, a konkretniej planarnych t50rp. Dobrze przyjęte modyfikacje za skutkowały stworzeniem własnych słuchawek, z prawie własnym driverem, własną budą i własnym wszystkim. I tak powstały Ether’y, od MadDogów droższe jakieś trzy razy. Więc dysproporcja była spora i trzeba było zapełnić ofertę czymś tańszym, jako że MadDogi z oferty wyleciały (i wleciały jako darmowy projekt na „hedfaja”). I tak powstały Aeony, czyli 50% Etherów za 50% ceny. Wraz ze słuchawkami dostajemy prawdziwy zestaw, nie ma się do czego przyczepić. Słuchawki zapakowane są w bardzo fajne sztywne czarne etui które od środka wyścielane jest podobnym do wełny/zamszu szarym materiałem. Znajdziemy tam również kabel, w polskiej dystrybucji słuchawki obdarzone są najnowszą wersją kabla DUM, od starszej „stockowej” wersji różnią się z wyglądem wtyku i samymi żyłami. „Nie oceniaj książki po producencie” Takie hasło powinno zostać motto MrSpeakers. Tak jak z Ether Flow miałem małą zagwozdkę, bo były lekkie, chociaż wydawały mi się, że będą ciężkie i grały lekko, zwiewnie i filigranowo, choć myślałem, że będzie to wariacja LCD3. Tutaj też następuje równie duże zaskoczenie, dźwięk jest zupełnie inny niż na pierwszy rzut oka. Na początku trzeba podkreślić jedną rzecz, słuchawki grają równo, naprawdę równo. Wszystkiego jest tu dużo (iście Chordowsko), całe pasmo wydaje się być płaskie jak blat a jednocześnie pełne i świetnie dociążone. Przez cały czas testów nie odczułem jakichkolwiek braków. Jeżeli ktoś poszukuje planarnych HD800 w Aeonach to ich nie znajdzie. Speakersy grają bardzo blisko i „Na ryja”. Osobiście nie jestem fanem takiej prezentacji sceny, ale może się to spodobać wielbicielom niektórych modeli Staxa czy starych hifimanów. Pozycjonowanie sceny jest dosyć ubogie, ale dość trafne. Rozdzielczość jest dobra, nie są to Heki czy Ethery, no ale nie oszukujmy się, to nie są też te pieniądze. Nie mogę się przyczepić do rozdzielczości, ale do napowietrzenia już owszem. Strasznie tu duszno i parno, dobitnie brakuje tlenu. Jeżeli utwór jest nagrany dość ciepło, to może zacząć szybko znużyć. Dobrą robotę natomiast robi świetny realizm, dźwięk płynący z Aeonów po prostu przekonuje. Co prawda jest lekko przekoloryzowany, ale połączenie równego grania z świetnym dociążeniem dźwięku daje bardzo realny i zdecydowanie prawdziwy dźwięk. Słuchawki nie próbują nas oszukiwać, starają się przekazać nam tyle prawdy ile tylko mogą. Niezależnie czy dzieje się dużo, czy oczekujemy na utwór w intro, słuchawki dają radę. Nie gubią się przy dużej ilości dźwięków i źródeł pozornych. Również kiepskie nagrania nie są dla nich czymś ciężkim. Świetnie dają sobie radę w fatalnych nagraniach Queenu czy nawet metallicii… nie no, w metallice nie, bez przesady, bądźmy poważni. Ale również pokazać szczodrość w dobrych nagraniach na DSD (dobrych, bo DSD jest DSD nierówne). Góra należy do tych „grzechotkowych” i „piaszczystych”, ale jednocześnie nie jest natarczywa i ani grama zbyt ostra. Jak dla mnie jedna z lepszych w tym stylu. Porównując z innymi słuchawkami, to takie T1 rev2, tylko bez kaleczenia uszu. Średnica jest bardzo dobrze dociążona, jest ciepła i bardzo organiczna. Potrafi się na niej pojawić bardzo fajny pogłos, ale tylko wtedy gdy potrzeba. Niższa średnica ma bardzo dużo wspólnego z tą znaną z Etherów Flow, ciężko mi stwierdzić która jest lepsza, a to coś znaczy. Dół jest z gatunku tych misiowatych, ale jednocześnie potrafi celnie trafić. Może i nie należy do tych tektonicznych, ale jego melodyczność nadrabia jego wady. Dla mnie w zupełności optymalny, ani nie trzęsie grzywą ani nie przechodzi bokiem. Oddzielną linijkę oddaję również separacji, która jak na planary jest b.dobra. Razem z przyzwoitą rozdzielczością tworzą bardzo klarowny obraz, idąc na przeciw wszystkim fanom modernizmu. Przypomina to prezentację dużej ilości „audiofilskiego” sprzętu. Dla części osób może zalatywać „kliniką”, ale w porównaniu do flagowych ATH… To klinika wcale nie jest kliniką, a raczej jakimś mieszkaniem dla rodziny z 3’jką dzieci. Czyli czysto, ale nie do końca bo co nie gdzieś po podłodze walają się zabawki. Z drobnostek mogę się przyczepić do tego jak brzmi gitara, jest tylko dobrze. Jak na planary, to „tak średnio, paradoksalnie tak średnio bym powiedział”. Żeby nikt mnie żle nie zrozumiał, gitara brzmi dobrze, ale nie jak na planarne właściwości. Nawet moje Hifimany (Fang Bianie bądź przeklęty) 400s mają tą gitarę o wiele lepszą. Nie czuć takiej wspaniałej planarnej fakturowości. Ale za to nie mogę się przyczepić do chrypki w głosie, w szczególności do tych jaśniejszych. Czuć te zdzieranie się strun głosowych, aż samemu zaczyna się mieć problemy z gardłem. Basu do tektonicznych zaliczyć nie potrafię, bo takowy nie jest. I bardzo dobrze! Bas jest bardzo dobrze kontrolowany, potrafi „łupnąć” i „pomamrotać” do uszka. Zaliczyłbym go do tych misiowatych, ale z tych przyjemniejszych misiowatych. Ino plus. Warto również zaznaczyć, że Aeony grają zupełnie ze wszystkiego. Czy to Shitt Ragnarok czy dziurka w telefonie Xiaomi. Jednocześnie dosyć dobrze się skalując. Reasumując i podsumowując. Za 3999zł dostajemy naprawdę dobre słuchawki. Równe jak blat w „Top Chefie”. Nie są to najlepsze słuchawki na świecie, nawet nie są najlepsze w jakimkolwiek aspekcie, ale są w każdym aspekcie równe, i chwałą im za to. Poza sceną i ilością tlenu nie ma się do czego przyczepić, a niektórym nawet ta scena i napowietrzenie będą pasować. Dodatkowo są niesamowicie uniwersalne, można na nich słuchać praktycznie wszystkiego. Niezależnie od gatunku czy nagrania, wszystko będzie brzmiało przynajmniej ok. Od złej realizacji nie dostaniemy depresji i się nie popłaczemy, a to niezaprzeczany plus. Jeżeli chodzi natomiast o ergonomię, jest naprawdę dobrze. Można w nich spokojnie wytrzymać kilka godzin. Całość składa się na naprawdę przyjemne słuchawki, niesamowicie bezpieczny wybór z którym zostaniemy na długo. Ocena ogólna: 8/10 Iski lepsze?: Nie. Domowy zestaw testowy: Questyle 400i, Aim Sc808, Ifi Ican, Ragnarok, WA22, SP1000 Czas testów: Od lipca Dystrybutor w PL: MIP. Cena w PL: 4000zł. Sprzęt dostarczył: Mp3store/MIP
- 15 odpowiedzi
-
- 5
-
-
-
-
- aeon
- mrspeakers
- (i 6 więcej)
-
Marka Master & Dynamic gościła już na naszych łamach z nausznymi słuchawkami MH30 oraz MH40. Teraz przyszła na test dokanałowych ME05, czyli najwyżej pozycjonowanych (659 zł) słuchawek w ofercie amerykańskiego producenta. Nauszne modele M&D cechowała wysoka jakość wykonania, wzornictwo w stylu retro i ciepłe brzmienie z zaakcentowanym basem. Czy ME05 kontynuują tę myśl? Po więcej zapraszam pod poniższy link https://kropka.audio/test/sluchawki/masterdynamic-me05-recenzja/
- 4 odpowiedzi
-
- 4
-
-
- recenzja
- master & dynamic
- (i 3 więcej)
-
Firma Advanced Sound, znana również jako ADV, pojawiała się już na naszych łamach ze słuchawkami dokanałowymi M4, Model 3 oraz Evo X. Tym razem dotarła do nas kolejna nowość – dokanałówki o nazwie 747, nawiązującej do modelu samolotu Boeinga. Skąd tego typu skojarzenie? Opisywane słuchawki są wyposażone w aktywną redukcję hałasu (ANC), jakże często pożądaną w trakcie podróży. A że całość wyceniono na przystępne 59,99 dolarów, produkt zapowiada się ciekawie. A jak ostatecznie wypadły? Zapraszam pod poniższy link https://kropka.audio/test/sluchawki/advanced-747-recenzja/
-
Audictus gościł już na naszych łamach. Po słuchawkach dokanałowych Explorer przyszła pora na wyższy model Endorphine. To bezprzewodowe dokanałówki przeznaczone głównie do użytku w trakcie ruchu. Bluetooth w wersji 4.1, spełnione normy wodoszczelności IPX4 oraz przystępna cena (159 złotych) – czyżby przepis na sukces? Co było dalej? Zapraszam w odnośnik ? https://kropka.audio/test/sluchawki/audictus-endorphine-recenzja/
-
Słuchawki Focal Elear plus kabel srebro by JD bal Słuchawki ostatnio gościły na łamach audiofanatyka http://www.audiofanatyk.pl/recenzja-sluchawek-focal-elear/ Stan oceniam na bardzo dobry, drobne ślady użytkowania (fotki dla zainteresowanych i info na PW). Słuchawki są na gwarancji do 25.11.2018 r plus dodatkowa gwarancja przedłużona u producenta na 3 lata. Jestem drugim właścicielem, w obu przypadkach używane przez osoby niepalące. (pudełko, pudełko transportowe, dokumenty, org. kabel, kabel silver JD bal o wart. ok 450 zł) Cena wraz z srebrnym kablem bal JD - 2799 zł plus koszty wysyłki. Nie przyjmuje rezerwacji, nie wysyłam za pobraniem, nie przyjmuje zwrotów. DAC i stojak nie wchodzą w skład oferowanych słuchawek. Na innej aukcji Questyle CMA400i - dla osób zainteresowanych kompletem rabat plus stojak!
-
Koreański The Bit gościł już na naszych łamach z odtwarzaczem Opus #1. Teraz, ponownie dzięki firmie Audioheaven, zawitał ze swoim najnowszym modelem – Opusem #1S. Jest to poprawiona wersja starej Jedynki, która ciągle jest uważana za jeden z najciekawszych przenośnych odtwarzaczy ze średniej półki cenowej. Co nam zaoferowano w eSce? Pod względem technologicznym zwiększono moc na wyjściach słuchawkowych oraz zmieniono kości DAC z Cirrus Logic CS4398 na CS43198, która oferuje większe możliwości w przetwarzaniu gęstych plików oraz ma lepszą dynamikę. Do tego cena pozostała bez zmian i dla obu Opusów z jedynką w nazwie wynosi ona 1.599,00 złotych. Ale czy te zmiany przełożyły się na realną poprawę brzmienia? To postaram się przybliżyć w poniższej recenzji. Czyli jak zawsze zapraszam do lektury https://muzostajnia.wordpress.com/2018/02/08/the-bit-opus-1s/
-
Firma Blitzwolf jest znana jako producent akcesoriów do telefonów komórkowych, które ce****ą się bardzo dobrym współczynnikiem jakości do ceny. Prócz kabli czy ładowarek, firma ma jednak w swojej ofercie również słuchawki dokanałowe, a w nasze ręce trafił model o oznaczeniu BW-ES2, wyceniony na niespełna 25 dolarów. BW-ES-2 to konstrukcja dwuprzetwornikowa, jednak w przeciwieństwie do popularnych ostatnimi czasy mariaży przetwornika dynamicznego z armaturowym, tu dostajemy bardziej klasyczne rozwiązanie, w którym dwa drivery dynamiczne grają obok siebie. Czy postawienie na starsze wzorce przekłada się jednak na dopracowane brzmienie? Jak zwykle zapraszam do lektury https://kropka.audio/test/sluchawki/blitzwolf-bw-es2-recenzja/
-
Marka 1MORE jest praktycznie nieobecna na polskim rynku słuchawkowym. Przynajmniej oficjalnie, bo przecież cenione dokanałówki Xiaomi to ich dzieło. Jak sprawuje się model E1001, sygnowany logo samych twórców? Ów model to konstrukcja hybrydowa, składająca się z dwóch przetworników armaturowych i jednego dynamicznego na stronę. Aktualnie to jedna z najpopularniejszych kombinacji, ale przy cenie 99 dolarów E1001 wydają się kuszącą propozycją. Ale czy warto się skusić? O tym w poniższej recenzji https://kropka.audio/test/sluchawki/1more-e1001-triple-driver-recenzja/
-
Audictus to młoda w branży słuchawkowej marka, która aktualnie oferuje po trzy modele dokanałowe i nauszne. Wszystkie z nich to produkty przystępne cenowo, kierowane głównie do osób lubiących słuchać muzyki w ruchu. Jak wypada model Explorer, czyli najtańsze (~70 zł) dokanałówki? Po odpowiedź zapraszam do poniższego linku https://kropka.audio/test/sluchawki/audictus-explorer-recenzja/
-
xDuoo to już dobrze rozpoznawalna marka na rynku audio. Ostatnio, dzięki firmie Audioheaven, trafił do Polski ich nowy odtwarzacz Nano D3, wyceniany na 319 złotych. Cena plasuje się zatem pomiędzy starszymi modelami X2 oraz X3, które zebrały spore grono wielbicieli. Czy nowy D3 ma szansę powtórzyć ich sukces? Czy będzie sukces? Nie wiem, ale zapraszam na garść informacji https://kropka.audio/test/odtwarzacze/xduoo-nano-d3-recenzja/
-
Whizzer Tec. to mało rozpoznawalna w Polsce firma, która na początku roku 2017 wypuściła dobrze przyjęte słuchawki dokanałowe A15. Jak sprawuje się nowy, prawie dwa razy droższy (124 USD) model Haydn A15Pro? Azjatycki producent za cel postawił sobie uzyskanie wyrafinowanego brzmienia, wysokiej rozdzielczości oraz zaakcentowania wokali. Czy ów plan się powiódł? Po odpowiedź zapraszam niżej https://kropka.audio/test/sluchawki/whizzer-haydn-a15pro-recenzja/
-
Hibiki to kolejne po modelu Zero dokanałówki marki Shozy testowane na naszych łamach. Nowy model to efekt kooperacji z firmą Advanced AcousticWerkes. Na szczęście AAW odpowiadało jedynie za kabel oraz design, przez co cena Hibiki jest niewygórowana – 219 złotych. Ale czy warto tyle dać? Zapraszam do recenzji http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-shozy-hibiki/
-
Cozoy Hera to wyceniane na 160 dolarów słuchawki dokanałowe. Czy odniesienie do władczyni mitologicznego Olimpu to coś więcej niż tylko nazwa i czy jakość dźwięku jest również wysoka? Oczywiście próba odpowiedzi znajduje się pod poniższym linkiem http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-cozoy-hera/
-
Kiedyś to było, nie to co teraz. CAL, te trzy litery dziesięć lat temu znaczyły więcej niż 1000słów, ewentualnie więcej niż 500zł. Dlaczego 500zł? Ponieważ były to Denony kosztujące ok 500-600zł tylko w gorszym mundurku, ale wnętrze (bo najważniejsze jest wnętrze) było to samo… No prawie. No prawie, bo kabel był tragiczny i pogarszał znacznie jakość audio, po lekkiej modyfikacji polegającej na recablingu (koszt ok 50zł) grały one jak ówczesne słuchawki nawet 2x droższe. I sytuacja się powtarza z Iskami, po modzie zrobionego z tego co mamy w domu (jeżeli mamy wszystko, to koszt moda to 0zł) i mamy słuchawki grające lepiej niż niektóre hełmofony za 10x tyle. Tak, nie przesadzam, hifimany he400s poszły w odstawkę na rzecz isków. Ale dlaczego? Zapraszam do lektury. Teraz to tak w Chinach robią. Isk to chiński producent sprzętu audio, i to nie byle jaki! Trzeci z największych producentów mikrofonów na świecie! Przynajmniej według ichniejszej strony. Ale dlaczego o tym wspominam? Zależności kochani, zależności. Dwie najbardziej znane firmy produkujące słuchawki? AKG i Sennheiser, a czym się owi giganci zajmowali na początku? Bingo! 270zł- Tyle musimy zapłacić w sklepie za tytułowe MDH9000, czy to dużo? Jak za to co oferują to absolutne grosze, ale o tym zaraz. Słuchawki wyjątkowo recenzuje po modyfikacji którą może wykonać każdy. Najbardziej kosztowne jest w nim ruszenie się do sklepu po kilka pierdół. Odnośnik do moda, i do tego co zmienia na dole. Wstydźcie się! Tylko tyle mi przychodzi do głowy, jeżeli myślę o wiele droższych konkurentach ISK’ów. Słuchawki za ponad 200zł a zestaw mamy królewski. W ładnym czerwonym pudełku przypominającym nieco pudła od produktów Beats znajduje się twardy futerał. W ładnie wyścielanym czerwonym materiałem futerale znajdują się: słuchawki, 2 pary kabli, papirologia (której ja „niestety” nie mam) i przejściówka na dużego jacka (zakręcana) i siateczkowy futerał. Za niespełna 300zł mamy zestaw którego nie powstydziła by się konkurencja za 1000zł, jak i 5000zł. Czuję stuprocentową satysfakcję. Pewne „trudności”. Postawmy sprawę jasno, iski to nie są jasne słuchawki, i nie są to też łatwe do napędzenia i wysterowania słuchawki. A jak jest dużo basu, i jakaś trudność to wiadomo, że chodzi o napięcie. Iski ciągną prąd w zastraszającej ilości jak na słuchawki w tym budżecie. Trzeba mieć to na uwadze. Oo, jak mięciutko! Ergonomia stoi na wysokim poziomie, głównie można to zawdzięczać niesamowicie miękkim padom. Porównując je do takich padów Brainwavz czy Audeze, to porównania nie ma. Przy padach od Isków tamte wydają się słomiane. Słuchawki nie są ciężkie dzięki czemu można w nich siedzieć bardzo długo. Przez cały czas testów nie miałem jakichkolwiek niedogodności związanych z ergonomią. Jedyny większy minus, to regulacja pałąka jest trochę zbyt mała, a właściwie to zbyt wielka. Brakuję mi oczka, albo dwóch poniżej do pełnego dopasowania. Na paragon czy na fakturę? Widzę ciemność, ciemność widzę. Iski to nie są jasne słuchawki. Ciemno grają, bardzo ciemno. Ale w tej ciemnej materii kryją się kształty zapakowane w magicznym pudełeczku. Pierwsze chwile odsłuchu pokazują nam, że w tym cudownym pudełku znajduje się scena z artystami, wyrywająca się za owe pudło. Nie jest to typowa scena jaką można posądzić słuchawki, tutaj jest wszędzie blisko, widać każdego uczestnika i każdy z nich ma własne miejsce, każdy ma „własny kącik”. Gdy już zobaczymy scenę, to teraz wystarczy posłuchać co na niej grają. A jest co słuchać, i jest kogo! Nikt się nie zgubił przed spektaklem, każdy jest. …. Dobra, dość tej audiofilskiej paplaniny. Jak te iski grają? Cudownie, naprawdę. Pierwsze co się rzuca w uszy to scena, absolutnie fenomenalna. Stereofonia przypomina tą znaną z kolumn, rewelacja. Ma się wrażenia obcowania z spektaklem granym specjalnie dla nas, z wyjątkowej okazji. Wszystko jest rysowane z chirurgiczną precyzją, wszystko ma swoje miejsce i jest całkowity ład i porządek. Ilość detali przytłacza, mózg nie może ogarnąć co się dzieje. Nie da się skupić na wszystkim za jednym podejściem, dzięki czemu słuchawki dużo dłużej się nudzą. Za każdym razem jak słuchamy utwór poznajemy nowe smaczki. Ale co za tym idzie- bez litości dla słabych realizacji. Dla szumu, trzeszczenia- No merci, no merci, że jesteś tu. Nic nie jest zagłuszane przez muzykę, szum ma własne miejsce na scenie w którym sobie siedzi i szumi. Piękna bezlitosność. Sporo szału również robią faktury dźwięku, jak na dynamika oczywiście. Nie jest to planar gdzie faktury są fenomenalne, gdzie słychać każdą wibracje struny ale tutaj nie jest żle, a nawet jest bardzo dobrze. Poziom podobny do Sennheiser HD800, chociaż nie wiem czy to duża pochwała. Barwa jest raczej niespotykana, chociaż to V’ka. W dużej części V’ek w słuchawkach wokal jest olewany, i przez to słabiutki. Tutaj wokal jest wycofajmy, lecz jego jakość jest naprawdę świetna. Jest realistyczny, nikt nie czuję się oszukany, nie czujemy jego braku. Oczywiście występują w nim pewne podkoloryzowania wynikające bezpośrednio z barwy samych słuchawek ale mógłbym być przekonany, że mój ulubiony wokalista brzmi naprawdę tak, jak to przedstawiają mi Iski. Są po prostu przekonywujące. Niski wokal przypomina mi w pewnych aspektach ten z Ether Flow, niestety brakuje mu tej fakturowości planarnego przetwornika. Góra w naturze jest dosyć piasczysta, ale szybka i w miarę zwiewna. Trochę jej brakuje do tej z Ultrasone tribute 9, ale i tak jest bardzo ok. Przy złym wykonaniu modyfikacji potrafi być lekko jazgotliwa, ale przez pryzmat ceny można to wybaczyć. W porównaniu do ISK HD9999(999999…) czy różnorakich modeli Superlux’ów czy Takstarów to jest i tak naprawdę nieźle. W stocku ilość basu może wprawiać o mdłości, albo uczulenie. Jest go cała masa. Lecz po modyfikacji jest naprawdę nieźle. Przypomina mi on bas z DT1990Pro, tylko z gorszą fakturą i jakieś 30% niższą prędkością. Ale w DT to jednak jest tesla, to jeżeli chodzi o szybkość liga światowa. Już tylko Kiler, o sobie tylko tyle.. Isk MDH9000 to wybitne słuchawki. Łączą sobie cechy słuchawek topowych w śmiesznej cenie. Barwą przypominają mi Tribute 9 z gorszą jakościowo górą i wolniejszym dołem. Technicznie to połączenie SR009, Andromed i LCD, SQ jest na niesamowitym poziomie, tym bardziej patrząc przez pryzmat ceny. Słuchawki które zdeklasowały droższe o 1500zł he400s, tak bardzo, że tych nie ruszałem od ponad 2 miesięcy. Organiczne, lekko v'kowe granie z niesamowitą sceną za śmieszne pieniądze. Od mnie pełna rekomendacja! Ocena: 10/10 Odnośnik do Moda: WKRÓTCE Domowy zestaw testowy: Aim SC808,IfI Ican micro. Sprzęt na którym testowałem: Cayin iDAC-6 + iHA-6, Chord 2qute, Aune S16, Woo Audio WA22, Questyle 400i, Ak300… Czas testów: od marca 2017 Dystrybutor w PL: HardPc Cena w PL: ok 250/300zł Sprzęt dostarczył: HardPc
-
Recenzja Auralic Aries Mini Producent: Auralic Dystrybtor: Mp3Store Cena: 2249 PLN brutto Kilka słow tytułem wstępu. Auralic to stosunkowo nowa firma na rynku audio, bo założona w 2009 roku. Interesujące jest jednocześnie to, że zdążyła w dość krótkim czasie zrobić całkiem sporo zamieszania i wyrobić sobie niewątpliwie niezłą markę, co - szczerze powiedziawszy - nie zdarza się zbyt często. Co więcej, producent ten szczyci się wprowadzeniem w 2014 roku platformy Lightning, która – jeśli wierzyć producentowi - jako pierwsza w branży oferuje streaming przez WiFi wspierający zarówno podwójny tryb DSD („dual-DSD”, określany czasami, jako HDSD lub DSD128), jak i DXD (format PCM o wysokiej, „studyjnej” gęstości – 32 bity i 352,9 KHz częstotliwości próbkowania). Jednocześnie Auralic ma w ofercie (między innymi) dwa urządzenia, które zostały bardzo dobrze przyjęte na rynku: streamer Aries, oraz przetwornik (DAC) Vega. Oba urządzenia mają niewątpliwie dobrą prasę na zachodzie i można by się nawet pokusić o stwierdzenie, iż da się je uznać za pewien wyznacznik określonego poziomu jakościowego w swojej bądź, co bądź wyższej (cenowo na pewno), klasie. Testowany tutaj streamer jest jednocześnie urządzeniem o tyle ciekawym, iż wywodzi się właśnie z dużo droższego urządzenia, czyli streamera Aries. Chodzi tutaj zarówno o pewne rozwiązania sprzętowe, jak i o zastosowanie wspomianej powyżej platformy Lightning. Oczywiście mamy w tym przypadku do czynienia z wersją dużo tańszą, lecz przez to, moim zdaniem, nawet bardziej interesującą, gdyż ma ona być przecież wstępem do streamingu o wyższej jakości. Przy czym chodzi tutaj nie tylko o brzmienie samo w sobie, ale także o wygodę obsługi, a także całościowe zgranie wszystkich cech produktu w jedną, spójną całość. Jest to o tyle istotne, że w zasadzie nie da się opisywać tego urządzania, jako samego sprzętu, cały trick polega tutaj na tym, że w tym konkretnym przypadku mamy do czynienia z dedykowaną platformą sprzętową oraz również dedykowanym do niej oprogramowaniem. Mam tu na myśli właśnie platformę Lightning wraz z całym jej „zapleczem”, czyli ogólnie pojętym sterowaniem, które może odbywać się za pomocą telefonu, tabletu, czy też komputera. Co więcej, oba streamery, to znaczy zarówno „duży” Aries (kosztujący, w zależności od wersji 5 lub ponad 7 tyś PLN), jak i recenzowany tutaj Aries Mini, to nie tylko streamery, które umożliwiają odtwarzanie muzyki z sieci lokalnej, pamięci masowej, czy też serwisów streamingowych poprzez wyjścia analogowe (w zasadzie posiada je tylko Aries Mini, o czym już za chwilę), czy też cyfrowe. Oba przetworniki posiadają wyjścia USB wspierające USB Audio Class 2, czyli współpracujące z praktycznie każdym przetwornikiem cyfrowo-analogowym wspierającym ten standard. Należy tutaj jeszcze nadmienić, że duży Aries nie ma żadnych wyjść analogowych, to w zasadzie specjalizowany streamer operujący tylko i wyłącznie w domenie cyfrowej. Dlatego też właśnie wersja Mini jest o tyle ciekawa, że oprócz bycia swoistym pomostem pomiędzy siecią a dedykowanym DACiem, może być traktowana, jako pierwszy zakup dla tych, którzy – mówiąć kolokwialnie - chcą rozpocząć swoją przygodę z wyższej jakośći streamingiem, a potem w logiczny sposób rozbudować system. Przykładowo dalej korzystając z Ariesa Mini, jako streamera, ale już z zewnętrznym przetwornikiem, właśnie podłączonym za pomocą USB. Można by tutaj rzec, że przecież są na rynku inne rozwiązania w podobnej cenie. Ależ oczywiście, że są. Tutaj pojawia się z kolei ważne pytanie, a w zasadzie dwa – na ile platforma tak chwalona przez producenta Lightning tutaj się sprawdza? To po pierwsze. Po drugie zaś: czy dodając sprzęt do oprogramowania efekt końcowy będzie wart więcej, aniżeli suma elementów? Praktyczny minimalizm, czyli co znajdziemy w pudełku. Auralica Mini dostajemy w bardzo eleganckim, lecz jednocześnie minimalistycznym pudełku. Wychodzi na to, że producent musi być dość pewny swoich dokonań, bo przy otwieraniu tegoż pudełka z całą pewnością natkniemy się na bardzo wyrażny napis: „Hi-End Streaming Starts Here”. Szczerzę, to jakoś nie widzę tego napisu w przypadku wielu tańszych urządzeń, bo wywołałby on - co najwyżej - szczery uśmiech. Natomiast tutaj jest to dość ciekawe zagranie. To oczywiście w jakimś stopniu czysty marketing, jednakże świadczy też o dbałości o szczegóły. Sam streamer jest także utrzymany w stylistyce dość minimalistycznej, można by rzec, że to w zasadzie przeciwieństwo wizualnej rozpusty, jaką serwują nam droższe urządzenia spod znaku przykładowo japońskiego Luxmana, czy też chociażby firmy Accuphase. Jest to o tyle ciekawe, że droższy, „pełny” Aries wygląda już zupełnie inaczej. Fakt faktem, że firma jednak trzyma się pewnej spójnej stylistyki. Kto zobaczy na żywo ich urządzenia takie, jak chociażby wspomniany przetwornik Vega, czy też właśnie Aries, będzie wiedział, o co chodzi. Inną natomiast kwestią jest to, że pewne dyskretne nawiazania do firmowej można by w sumie rzec estetyki są, jak chociażby nietypowe umieszczenie diody informującej o pracy urządzenia. Oprócz samego streamera w zestawie otrzymujemy zasilacz, kable stereo RCA-RCA, oraz dwie instrukcje. Pierwsza traktuje o uruchamianiu urządzenia. Druga ładnie wyjaśnia, jak zamontować dysk twardy. Do tego dochodzi jeszcze zasilacz i to w zasadzie by było na tyle. Byłoby, bo należy wspomnieć o tym, że producent dołącza kluczyk, który będzie potrzebny do odkręcenia śrubek mocujących klapkę, pod którą można zamontować właśnie wspomniany przeze mnie dysk. Co więcej, obok kluczyka znajdziemy cztery srubki, które chociaż nie są niezbędne, to pozwolą pewniej zamontować dysk w urządzeniu. Piszę o tym, dlatego, że już na tym etapie producent daje do myślenia – zestaw jest, a i owszem, minimalistyczny, ale jednocześnie jest dokładnie wszystko to, czego możemy potrzebować. Nic mniej, i nic więcej. Parę detali sprzętowych. Od strony sprzętowej mamy tutaj autorskie rozwiązanie bazujące na czterordzeniowym procesorze Arm Cortex A9 pracującym z częstotliwością 1 GHz. Urządzenie posiada 512 MB pamięci RAM oraz 4 GB pamięci na dane urządzenia. Jeżeli chodzi o złącza, jakie znajdziemy na tyle urządzenia, to są one następujące: · LINE-OUT L · LINE-OUT R · COAX · TOSLINK · USB DAC · ETHERNET · DC POWER O ile większość z nich nie wymaga specjalnego komentarza, to przy dwóch pozwolę sobie zatrzymać się na chwilę. Chodzi oczywiście o wejście oraz, przede wszystkim, wyjście USB. Wejście USB – to raczej wiadomo, że chodzi o podłączenie pamięci masowej, takiej, jak dysk twardy albo pendrive. Natomiast właśnie wyjście USB jest tutaj, moim zdaniem, jednym z kluczowych elementów tego streamera. Dlatego, że można przez to wyjście podłączyć dowolny DAC wspierający USB Audio Class 2, zachowując przy tym kluczową funkcjonalność platformy Lightning i umożliwiając logiczną rozbudowę systemu. Warto tutaj nadmienić, iż w Auralicu Mini można zamontować dysk twardy formatu 2.5 cala. Tutaj pewna uwaga praktyczna: proponowałbym tutaj wziąć pod uwagę to, że dysk będzie znajdował się pod płytą głowną urządzenia, warto wybrać taki model dysku, który nie grzeje się za bardzo. Platforma Lightning w praktyce, czyli o specjalizacji słów kilka. Nawiązując do oprogramowania, w przypadku urządzeń firmy Auralic, celowo i z pełną premedytacją użyłem słowa „platforma”. Sam producent określa swoje streamery określeniem Auralic Streaming Bridge. I myślę, że właśnie słowo Bridge jest tutaj słowem kluczowym. Do czego zmierzam? Otóż do tego, że na rynku jest całkiem sporo urządzeń, które można - z mniejszą, lub większą - trafnością określić właśnie, jako streamer. Przy czym, większość z nich to bardziej sprzęt, czyli hardware z dodanym, lepszym lub gorszym (a zazwyczaj nie oszukujmy się – gorszym) oprogramowaniem, aniżeli kompletny, mówiać ogólnie, zestaw. W przypadku Auralica oprogramowanie jest - po pierwsze - nierozłaczną częścią całości. Po drugie, z założenia, poziom integracji ze sprzętem powinien wyznaczać tutaj dość solidny poziom jakościowy. Producent deklaruje, że od wersjii 5.0 (teraz jest już 5.1) oprogramowania – Aries Mini będzie wspierał platformę Roon. Oraz częsciowe dekodowanie MQA, czyli tak zwany first unfold. Co prawda w najtańszym streamerze firmy Auralic zabrakło funkcji upsamplingu do DSD, aczkolwiek można to zrozumieć patrząc przez pryzmat ceny urządzenia. Inną kwestią jest to, że należy tutaj wyrażnie zaznaczyć jedną rzecz – w przypadku Auralica mamy do czynienia z producentem, który faktycznie aktualizuje i ulepsza oprogramowanie w swoich urządzeniach. Niby droby szczegół, lecz z perspektywy praktyki i dość dynamicznie zmieniającego się rynku cyfrowych urządzeń audio – bardzo istotny. Nie bez znaczenia jest też fakt, że z poziomu oprogramowania mamy możliwość zmiany filtrów cyfrowych we wbudowanym przetworniku, do czego jeszcze pozwolę sobie szczerzej w tej recenzji powrócić. W przypadku zainstalowania dysku twardego w urządzeniu, oprogramowanie umożliwia dostęp do tego dysku poprzez sieć, który będzie widoczny po prostu, jako folder sieciowy. Uruchomienie Aries Mini zaraz po włączeniu go w nowej sieci WiFi (albo w przypadku, kiedy nie wykryje poprzedniej) uruchomi się w trybie WiFi hotspot. Możemy wtedy połączyć się do niego z telefonu, bądź tabletu z systemem iOS, na którym uprzednio zainstalowaliśmy oprogramowanie sterujące DS Lightning. Następnie należy przeprowadzić proces konfiguracji, który został szczegółowo opisany na stronach producenta a także zwięźle w samym oprogramowaniu. Z praktycznych kwestii - na pewno dobrze pamiętać o tym, żeby mieć włączoną w routerze obsługę UPnP Multicast. Producent zaleca także korzystanie z Ariesa Mini w sieciach bezprewodowych pracujących na częstotliwości 5GHz, co też wziałbym mimo wszystko pod uwagę. Bo o ile urządzenie bezproblemowo współpracuje ze starszymi routerami, to przy jego cenie i specjalizacji warto zadbać o odpowiednie warunki pracy całej sieci WiFi. Brzmienie Pozwolę sobie zaczać opis brzmienia Ariesa Mini od wbudowanego przetwornika cyfrowo-analogowego, gdyż właśnie ten element produkowanego przez firmę Auralic urządzenia był dla mnie poniekąd największym zaskoczeniem. Przy czym wcale nie jest też tak, że zakładałem, iż będzie on w jakiś sposób niedopracowany, czy też, że będzie grał po prostu źle. Tym bardziej nie spodziewałem się osiągnięcia pułapu brzmieniowej stratosfery. Tutaj chodzi o coś innego, czego się nie bierze pod uwagę dopóki, mówiąc kolokwialnie, nie wejdzie się w bezpośredni kontakt z tego typu urządzeniami bliżej i dopóki nie spojrzy się na kwestię przesyłania i obróbki cyfrowego sygnału audio w nich bardziej całościowo. Często umyka tutaj jeden szczegół – otóż w tym konkretnym przypadku wbudowany DAC dostaje sygnał cyfrowy właśnie ze stramera, którego jest integralną częścią. Po zakończeniu odsłuchów wbudowanego przetwornika miałem nieodparte wrażenie, że jednak coś jest na rzeczy, w sensie takim, że jakość samego streamera miała bardzo duży wpływ na to, co brzmieniowo prezentował sobą przetwornik. Zapewne wbije kij w mrowisko, natomiast uważam, że są takie przypadki, kiedy tak zwane firmowe brzmienie danego układu można włożyć między bajki. Wiadomo, zależy ono w znacznej mierze od aplikacji, lecz jednocześnie trudno się też dziwić, że ludzie słyszą wiele cech wspólnych danego układu na przestrzenii wielu urządzeń. Często bywa przecież tak, że ich aplikacja jest podobna. A konkretniej: powielane są pewne schematy, żeby nie powiedzieć: błędy. Oczywiście jest też efekt sugestii, lecz to może odłóżmy na chwilę na bok. Tak się akurat ciekawie składa, ze kość ESS Sabre do rzadkich nie należy i korzysta z niej cała masa firm - od Myteka do McIntosha. Są one popularne także w tańszych urządzeniach, jak chociażby testowany wcześniej streamer firmy iEAST. I paradoksalnie, właśnie tam można się spodziewać większego wpływu sygnatury brzmieniowej układu na efekt końcowy. Paradoksalnie i szczęśliwie, ponieważ - moim zdaniem - w droższych urządzeniach im mniej słychać specyfikę brzmieniową danego układu przetwornika, tym lepiej. Wracając zaś do meritum – jest jedna cecha szczególna tego brzmienia, która jednocześnie ujawnia się także w brzmieniu, a raczej we wpływie na prezentację soniczną innych urządzeń, jakie wnosi ten streamer. Bo nie zapominajmy, że Aries Mini to przede wszystkim streamer. Jest to bardzo specyficzna poprawność brzmienia. Posłużę się tutaj pewną analogią: u zarania dziejów, kiedy odtwarzacz CD był rzadkością i luksusem, a rynek audiofilski nie tyle, że się dopiero rozwijał, co po prostu nie był tak rozpowszechniony była pewna firma, która zasłynęła z dość ciekawego rozwiązania. Tą firmą była firma dpa, załozona przez tego samego człowieka, P. Roberta Wattsa, który teraz stoi za wszystkimi cyfrowymi urządzeniami firmy Chord. dpa miała rozwiązanie, które nazywało się deltran, stosowane w ich dzielonych (na transport i przetwornik) odtwarzaczach CD. Jego zadaniem była synchronizacja zegara pomiędzy transportem i przetwornikiem. Oczywiście urządzenia grały także, jeżeli deltran był wyłączony. Natomiast po włączeniu – brzmienie znacznie się zmieniały. I to nie były zmiany z gatunku „lepszy bas”, „szersza scena” i tak dalej. Tutaj bardziej chodziło o to, że w jedenj opcji sprzęt grał dźwiękiem, a w drugiej – muzyką. Oczywiście, pewne aspekty samego brzmienia zmieniały się o więcej, niż klasę, jednakże tutaj chodziło o całościowe poczucie tego, że „to w końcu gra”. Pozwoliłem sobie tutaj na tak długi wywód, dlatego, że własnie refleksją przewodnią związaną z brzmieniem Ariesa Mini była własnie ta konkretna refleksja na temat dawnego rozwiązania firmy dpa oraz tego, jak się to ma do czasów dzisiejszych. Bo własnie, pomimo obiektywnych wad, jakich można się doszukać w brzmieniu, Aries Mini gra zdecydowanie bardziej muzyką, niż dźwiękiem. Żeby nie było: w porównaniu do droższych przetworników, takich, jak chociażby te od Myteka: Stereo 192 i Brooklyn, bo akurat oba grają inaczej od siebie, Aries Mini, jako DAC gra obiektywnie o klasę niżej. Brzmienie jest ciemniejsze, nieco przydymione a bas jest bardziej rozlazły, miększy, jest go też nieco więcej. Scena jest przesunięta do przodu a plany zbliżone do siebie. Urządzenie tutaj nie sili się na generowanie jakiejś niesamowitej głębi, czy też detaliczności i separacji. Inną kwestią jest to, że brzmienie ma własnie tą (nie lubię tego słowa) muzykalność, jest płynne i po prostu przyjazne dla słuchacza. Przyjazne nie w sensie jakiegoś kombinowania równowagą tonalną, bardziej chodzi właśnie o to, że dość łatwo jest zapomnieć o jego niedostatkach. Bo dopiero porównania z droższymi urządzeniami pokazują tutaj, że jednak nie jest to ostatnie, ani nawet przedostatnie zdanie, w zakresie ogólnie pojętej transparentności, budowania planów, czy chociażby dynamiki. Trzeba jeszcze wziąć poprawkę na to, że mamy do dyspozycji cztery filtry cyfrowe i każdy z nich gra inaczej, a na ile te różnice będzie słychać – to będzie zależeć od kilku czynników, takich jak: tor towarzyszący, dobór muzyki oraz indywidualne preferencje. Od siebie dodam tylko, że filtr „Smooth” gra tak, jak powinien grać filtr cyfrowy typu minimum-phase i dla mnie był najlepszym wyborem, zaraz po „Balance”. Co więcej, filtry te nie są tutaj dodatkiem, a przemyślanym elementem oprogramowania, które w przypadku Auralica jest z kolei przemyslane samo w sobie jakby z definicji. Dlatego też, wcale bym nie pomijał tutaj ich roli – bo wpływ na brzmienie wyjść analogowych te ustawienia mają dość znaczny. Jeżeli zaś chodzi o brzmienie na wyjściach cyfrowych – to tutaj kwestia jest, że tak powiem, nieco bardziej skomplikowana. Przede wszystkim ze względu na jedno: kontekst, w jakim się to brzmienie rozpatruje. Urządzenie ma przecież zastąpić komputer, jako źródło. I faktycznie – zastępuje z go powodzeniem. Zarówno pod względem funkcjonalnym, jak i dźwiękowym. Biorąc na celownik wyjście USB Auralica Mini i to, jak się ma brzmienie przetwornika podłączonego do tego wyjścia do brzmienia tego samego przetwornika podłączonego do wyjścia USBw różnych komputerach, można dojść do dość zaskakujących wniosków. Jednocześnie, ważnym jest, aby w tym wnioskach nie pójść za daleko, bo można wejść w obszar, gdzie różni ludzie gotują różnorakie zupy z różnych skór węża, że tak to zawile sobie pozwolę ujać. Konkretnie zaś – różnica „po cyfrze i USB” między Auraliciem Mini a komputerem, jako źródłem: jest zauważalna. Najczęściej będzie to różnica na korzyść Mini. Myślę, że tutaj można mówić o większości przypadków. Dźwięk jest przede wszystkim dużo bardziej gładki, jest bardziej pozbawiony cech natarczywości i szklistości. Co więcej – jego zarówno detaliczność, jak i dynamika są bardziej naturalne, mniej wymuszone. Jednocześnie – nie jest to różnica marginalna. Do tego obecność tego dźwięku także ulega poprawnie, lokalizacja źródeł pozornych. Jest to różnica na tyle duża, że człowiek zaczyna dochodzić do wniosku, co jest „nie tak” z komputerem, z którym się Ariesa Mini akurat porównuje. W zasadzie znaczną część cech brzmieniowych, jakie wymieniłem opisując brzmienie wbudowanego przetwonika można by przełożyć do opisu brzmienia na wyjściu USB, czy też bardziej konktetnie – do wpływu na brzmienie przetwornika, jaki do tego wyjścia podłączymy. Z jedną uwagą – tutaj granica transparentności jest przesunięta o klasę wyżej. Ergo: granica transparentności Auralica Mini w domenie cyfrowej, czyli w przypadku używania go, jako streamera, to poziom przetworników za kilka tysięcy złotych. I to tych lepszych. Podsumowanie Jedną z pierwszych myśli, jakie przyszły mi do głowy zbierając wszystkie notatki odnośnie Ariesa Mini było to, że streamer ten dedykowałbym przede wszystkim tym, którzy z jakichś powodów, wstrzymywali się z przesiadką na nowe źródła i do tej pory zostawali przy starym, sprawdzonym formacie CD. Ludzie Ci zazwyczaj kojarzyli odtwarzanie muzyki „z Internetu” z niską jakością samego brzmienia z jednej strony, z drugiej zaś katalog z plikami nie był w stanie zastąpić im płyty w ręce. Odnośnie pierwszej kwestii, można śmiało powiedzieć, że tutaj nie ma żadnych problemów – brzmienie, jako takie jest po prostu kompetentne. Jeżeli zaś chodzi o to, co tak ładnie określa się w obcym języku, jako user experience to mamy tutaj do czynienia z produktem, który wyznacza standardy. Naprawdę – zarówno sama platforma Lightning od strony jej implementacji, jak i także oprogramowanie sterujące pod iOS nie dają powodów do narzekań. Należy tutaj jeszcze zaznaczyć coś, wbrew pozorom, bardzo istotnego – otóż zintegrowany w Mini przetwornik cyfrowo-analogowy nie jest dziełem przypadku. I o ile nie może się równać na przykład z dedykowanymi przetwornikami, które kosztują powiedzmy dwa razy więcej, to jednak trzeba przyznać, że także tutaj urządzenie trzyma fason.
-
Lao Zhong, bardziej znany pod skrótem LZ, to chińska marka słuchawek dokanałowych, od niedawna dostępna w Polsce w Audioheaven. Na rodzimym rynku dostępny jest model A4, do niedawna zajmujący najwyższą pozycję w hierarchii producenta. To konstrukcja hybrydowa, oferująca po dwa przetworniki armaturowe i jeden dynamiczny na stronę. Jeśli dodać do tego możliwość wymiany kabla oraz ingerencji w brzmienie za pomocą filtrów, zapowiada się bardzo ciekawa konstrukcja, a to wszystko za 799 zł. Reszta tekstu pod poniższym linkiem http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-lz-a4/
-
Porównanie Periodic Audio Magnesium, Titanium, Berylllium
Inszy opublikował(a) temat w Testy Słuchawek
Periodic Audio to powstała rok temu kalifornijska firma, która chce stworzyć słuchawki dokanałowe skupione na trzech najważniejszych aspektach (kolejność nieprzypadkowa): jakości brzmienia, mobilności oraz komforcie. Amerykański producent stara się przy tym trafić do szerokiego grona odbiorców i stąd też decyzja o wypuszczeniu na rynek trzech modeli. Najtańszy Magnesium [Mg] wyceniono na 99 dolarów, średni Titanium [Ti] kosztuje 199 dolarów, a flagowy Beryllium [Be] to wydatek rzędu 299 dolarów. W nasze ręce trafiły wszystkie trzy pary, dzięki czemu mamy możliwość zweryfikowania wspomnianych obietnic. Po więcej zapraszam pod poniższy odnośnik http://zakupek.pl/test/sluchawki/porownanie-periodic-audio-magnesium-titanium-berylllium/- 4 odpowiedzi
-
- 7
-
-
- porównanie
- recenzja
- (i 5 więcej)
-
Marka Cozoy nie jest w Polsce zbyt dobrze znana i pod względemem rozpoznawalności ustępuje siostrzanej firmie Shozy. Czy małe combo USB o nazwie Rei godne jest uwagi? Rei to niewielkie urządzenie, przeznaczone głównie do zadań mobilnych (zarówno w kwestii mobilności użytkownika, jak i słuchawek) i obsługuje wszystkie popularne systemy: iOS, Android, nowsze wersje Windows, linuksy, macOS. Czy taki mały polepszacz dźwięku jest jednak wart 550 dolarów, jakich żąda za niego Cozoy? Odpowiedź przybliżam pod poniższym linkiem: http://zakupek.pl/test/wzmacniacze/recenzja-cozoy-rei/
-
Wszyscy dawno powrzucali recenzje nowego Aliena, więc w końcu czas na moją Co można mieć za niespełna 1700 złotych? Np. odbyć wycieczkę do Toskanii, zrobić dobry kurs językowy albo kupić sprawny samochód. Można też sięgnąć po przenośny odtwarzacz muzyki. Ostatnio w tej cenie pojawiły się dwa ciekawe urządzenia: Shozy Alien+ za kwotę 1650 zł oraz The Bit Opus#1 za 1699 zł. Co prawda ten drugi miał premierę na początku 2016 roku, więc żadna z niego nowość, ale jeszcze niedawno był wyceniony o kilkaset złotych drożej. Dzięki uprzejmości firmy Audioheaven trafiły one do mnie w tym samym czasie, więc „porównanie!” samo ciśnie się na usta Po więcej zapraszam do poniższego odnośnika: https://muzostajnia.wordpress.com/2017/08/31/shozy-alien-vs-the-bit-opus1/
-
Te dwa modele słuchawek chińskiego producenta Remax reprezentują segment budżetowy oraz półkę średnią. Często są obecnie rekomendowane, lecz brakuje ich polskich recenzji. Przyjrzymy się tu im w sposób syntetyczny, idąc z duchem czasów, w których jesteśmy zalewani informacjami, dlatego postaram się krótko i na temat. Remax RM-610D Zacznijmy od modelu tańszego. Jego cena na Aliexpress wynosi ok. 30 zł w zależności od kursu dolara zaś w Polsce można je kupić na Allegro za ok. 50 zł. Słuchawki są dobrze wykonane, być może kabelek typu makaron-wstążka jest niezbyt fortunny, bo sprawia wrażenie słabego i cienkiego oraz przyczynia się do efektu mikrofonowego, aczkolwiek reszta nie odstaje od poziomu chińskich tanich słuchawek – i tu was zaskoczę czyli wysokiego poziomu, bo jeśli za 30 zł otrzymuję tak wykonane produkty, to mogę powiedzieć tylko WOW. Słuchawki są malutkie i bardzo wygodne, w większości przypadków nie powinny powodować dyskomfortu. Zapraszam do zapoznania się z pełną recenzją na blogu... https://tomigra.wordpress.com/2017/08/12/recenzja-remax-rm-800md-i-rm-610d/
-
The Fragrant Zither, bardziej znane jako TFZ, to młody chiński producent słuchawek. Na naszych łamach testowaliśmy już modele Series 5 oraz B2M. Teraz, wraz z odświeżeniem całej serii „Series”, TFZ wypuściło na rynek jeszcze jeden model, ulokowany nieco wyżej w hierarchii, wyceniane na 349 złotych Exclusive King. Słuchawki oparto na 12-milimetrowym przetworniku pokrytym grafenem, co ma zapewnić wzrost rozdzielczości oraz czystości brzmienia w porównaniu do starszych rozwiązań. Czy faktycznie tak jest? Po odpowiedź zapraszam do poniższego linka http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-tfz-exclusive-king/
-
Seahf to nazwa która niewiele mówi, nawet fanom audio. Do tej pory firma oferowała słuchawki douszne, głównie na rynku chińskim. AWK-009 to nowy model stworzony z myślą o klientach z całego świata. Słuchawki kosztują 15 dolarów, ale pod względem jakości dźwięku mają konkurować z produktami wycenianymi na 50-100 dolarów. Czy faktycznie tak jest? O tym w poniższym linku http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-seahf-awk-009/
-
Produkty ADV.Sound testowaliśmy już dwukrotnie. Najnowszy produkt amerykańskiej marki to Evo X, czyli bezprzewodowe słuchawki dokanałowe, wyceniane na 60 dolarów. W przeciwieństwie do recenzowanego na naszych łamach Modelu 3, Evo X są kierowane do osób aktywnych, szukających słuchawek do sportu, a nie spokojnych odsłuchów. Czy ich opłacalność będzie równie wysoka, co starszych modeli? O tym można poczytać pod poniższym linkiem http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-adv-sound-evo-x/
-
Echobox Audio to mało znana i młoda firma, która powstała dwa lata temu dzięki kampanii crowdfundingowej. Aktualnie w ofercie posiadają przenośny odtwarzacz audio oraz 3 modele “doków”. W nasze ręce trafiły Echobox Finder X1, oficjalnie wycenione na 159 dolarów. To konstrukcja o tyle ciekawa, że oferuje system wymiennych filtrów modyfikujących brzmienie. Tyle tylko, że podobne rozwiązania nie zawsze się sprawdzają – a jak poradził sobie z tym Echobox? Odpowiedzi staram się udzielić pod poniższym linkiem http://zakupek.pl/test/sluchawki/recenzja-echobox-audio-finder-x1/
-
Opus #3 to najnowszy odtwarzacz koreańskiego The Bit. Wbrew numeracji, jest on pozycjonowany pomiędzy najtańszym Opusem #1 a najdroższym Opusem #2 – za “trójkę” trzeba zapłacić 3599 zł. Tak jak jego starsi bracia, tak i Opus #3 działa w oparciu o system operacyjny Google Android, dobrze znany z telefonów komórkowych. W stosunku do poprzedników domyślnie dodano wsparcie dla serwisów streamingowych. Oprócz tego opisywany produkt może służyć również jako urządzenie DAC/AMP, to zatem pierwszy kompletny DAP produkcji TheBit. Pełna wersja tekstu pod poniższym linkiem http://zakupek.pl/test/odtwarzacze/recenzja-the-bit-opus-3/
- Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- Dalej
- Strona 4 z 7