pogromcanudy1

Aune E1 Cena: 599 zł (sprawdź dostępność i najniższą cenę) Status: w ciągłej produkcji Typ: dokanałowe / dynamiczne / cewki beryloweIzolacja: dobraBrzmienie: organiczne, realistyczne, naturalneDocelowe źródło: dowolne, byle lepszej klasy Aune E1 posiadam prywatnie i jest to moja osobista referencja w przedziale słuchawek do 1000 zł. Można powiedzieć, że to dokanałowa, tańsza alternatywa dla równie rewelacyjnych Bowers & Wilkins P7 Wireless. Jest to też podobny kierunek brzmieniowy co LCD-2F czy K500 EP, w obu przypadkach również wciąż przeze mnie posiadanych na stałe. Choć jest to pierwsza konstrukcja dokanałowa Aune, jakie ujrzała światło dzienne, rzucają się w uszy przepięknym, organicznym brzmieniem o wysokiej eufonii wraz z przyjemnym basem, który wzmaga się na sprzęcie z większą mocą na wyjściu. Ogólnie bardzo wciągające brzmienie, wspomniany świetny bas, nasycona średnica, detaliczna i przy tym wybornie zestrojona góra, porządna jak na dokanałówki scena, do tego fantastyczna wygoda i brak typowego zmęczenia kanałów słuchowych nawet przy długotrwałym odsłuchu. Sumarycznie model ten spokojnie wybrałbym ponad wieloma rozwiązaniami pełnowymiarowymi w tej cenie. Jedyne rzeczy, które mogą w nich przeszkadzać w jakikolwiek sposób, to fatalne oznaczenie kanałów oraz bezwzględna konieczność ich wygrzania, ponieważ skrywane w środku przetworniki z cewkami berylowymi są wyjątkowo oporne na rozruszanie i na początku wydają się grać znacznie ciemniej, wolniej i matowiej, niż w rzeczywistości mogą (i docelowo będą) grać. Świetnie dogadywały mi się z Shanlingiem M1, ale nie ma absolutnie żadnych przeciwwskazań za dowolnym innym odtwarzaczem, wliczając w to również sprawdzone brzmieniowo modele jak np. Opus #1, C4 PRO czy AK300.

Beyerdynamic DT990 Edition 600 Ohm Cena: ok. 730-900 zł (sprawdź dostępność i najniższą cenę) Status: w ciągłej produkcji Typ: półotwarte / dynamiczne Brzmienie: na planie lekkiego „V”, podkreślone skraje pasm, dobrze wyrównane w ramach poszczególnych sekcji, optymalna scena Trudność w napędzeniu i wysterowaniu: średnia Docelowe źródło: muzykalne, przestrzenne, z wysuniętą średnicą, porządnej klasy z dobrym wzmocnieniem Opis: Słuchawki te mają w sobie potencjał i spore możliwości, których skromne ukazywanie nie dawało im pierwotnie rekomendacji i dopiero po logicznym podejściu do tematu ich drobnych modyfikacji okazało się, że przetworniki drzemiące w tym najwyższym modelu z serii klasycznych DT mają faktycznie sporą rezerwę akustyczną. Fabryczne DT990 Edition to dźwięk bez zaskakiwania, w swojej klasie bardzo akuratny i mający za zadanie przede wszystkim zaoferować swojemu posiadaczowi jak najbardziej równy, zwyczajny, ale mimo to wciąż wydany w formie „V-ki” dźwięk. Równość uzyskują lokalnie, gdy dźwięk rozklejamy na części pierwsze i sprawdzamy każdą partię z osobna. Jest to też jeden z największych atutów tego modelu, przydatny ogromnie podczas aplikowania mniejszych bądź większych modyfikacji. To właśnie dzięki nim ostatecznie DT990 dorobiły się miejsca w tym rankingu, gdy po chociażby usunięciu banalnych wkładek akustycznych zaczęły grać czyściej, szybciej, bez efektu lekkiego kocyka, wciąż jednak z dużą kontrolą i precyzją, zachowując swój pierwotny charakter. Beyerdynamic jednak wiedział co robi projektując je. Szkoda tylko, że efekt końcowy próbował na siłę korygować, zamiast dać im grać tak, jak grają, bez polepszaczy. Słuchawki dostępne są również w wersjach 250 i 32 Ohm w zależności od potrzeb i zastosowania. Różnią się między sobą nieznacznie z tego tytułu brzmieniem, ale osobiście uważam właśnie wersję 600 za najciekawszą i dającą najlepszą kontrolę. Plusy: trwała i łatwo serwisowalna konstrukcja duże możliwości akustyczne związane z kształtem i typem nausznic połączenie efektownego basu z detalicznością i sceną duża czułość na źródło podatność na modyfikacje całkiem uniwersalne w zakresie przeznaczenia Minusy: trochę sztywnawy kabel przymocowany na stałe dosyć szybko „znikające” nausznice o ograniczonej głębokości lekki kocyk na średnicy tendencja do sybilowania na jasnych źródłach

Superlux HD572SP to lekkie nauszne słuchawki o konstrukcji zamkniętej oferujące doskonałą izolację od dźwięków z otoczenia.Słuchawki charakteryzują się wysokim poziomem SPL - (Sound Pressure Level) tzn. "Poziom Ciśnienia Dźwięku" i wyjątkowym komfortem użytkowania. HD572SP oferują mocny, głęboki bas doskonale odwzorowujący bębny, a wzbogacone średnie i wysokie tony gwarantują szczegółowość i wysoką rozdzielczość dźwięku. Parametry Typ: Dynamiczny, zamknięty Zakres częstotliwości: 20 Hz - 20 kHz Impedancja: 24 Ohm Czułość: 99 dB Długość kabla: 1,5 m Mikrofon : Nie Złącze 1: Jack TRS 3.5 mm Masa: 0,12 kg Nauszniki: Skóra syntetyczna Aktywne tłumienie hałasu: Nie Kolor: Biały Cechy Obrotowy nausznik umożliwiający odsłuch jednym uchem Mocny bas Wzbogacone średnie i wysokie tony Detaliczny dźwięk Ponadczasowy wygląd Dźwięk: Podzielmy na zwykłe kategorię, z wnioskiem na końcu Niskie: Nory mają dobry początkowy cios, ale nie rozciągają się szczególnie głęboko, spadając dość szybko poniżej 80hz. Kick perkusja jest dobrze oddzielona od nut basowych i chociaż nie mają wielkiego rozszerzenia, jest wystarczająco dużo obecności, aby zachować zabawę i radość. Tylko nie oczekuj od nich doskonałości podczas słuchania EDM. Kick perkusja brakuje ciała i dają dość szybki i suchy cios, linie gitary basowej są łatwe do naśladowania, ale zbyt szybko się kończą, te brzmią trochę lepiej z rockiem niż z ciężką muzyką basową i mają dość znaczący mid-bass podnieść. Mids: Mids nie są zbyt złe, i powiedziałbym, że tam, gdzie są najlepsze, są dość gładkie i niezbyt szczegółowe, wokale są zbyt wypełnione, ale nie ma dla nich szorstkości. Ja też uważam, że średnie i cały dźwięk stają się trochę zatłoczone, gdy muzyka jest zajęta. Uważam, że średnie są nieznacznie wysunięte w przód, co dobrze pasuje do muzyki, która koncentruje się na średnich tonach i nie jest zależne od basów i wysokich tonów. Wysokie: Wysokie są dość niskie, ale nie można prosić o zbyt wiele w tym przedziale cenowym, zwykle wysokie są najprostszym sposobem odróżnienia formatów mp3 i Lossless od siebie, ale nie od nich.Podczas słuchania muzyki bezstratnej wysokie dźwięki nadal brzmią tak, jakbyś słuchał niskich bitrate mp3. Wzloty nie rozciągają się bez wysiłku, nie mają też wiele udoskonalenia, ale są tam i można dość łatwo słyszeć uderzenia i uderzenia w talerze. Scena dźwiękowa to nic niezwykłego, dość wciągającego i dźwięcznego w głowie. Rozdzielanie instrumentów jest w porządku, nie świetne, ponieważ dźwięk jest nieco zatłoczony i stłumiony podczas szybszych przejść.